อยากแต่งกลอน อ่อนใจ เราไร้หลัก
แต่ใจรัก หนักหนา อุตส่าห์เขียน
สู้ฝึกฝน ทนทำ พร่ำพากเพียร
ด้นบทเรียน เขียนดุ่ม ซุ่มฝึกเอา
ด้วยตนเอง เก่งไฉน ด้อยไพเราะ
ถูกเขาเยาะ เย้ยหยัน ว่าฉันเขลา
ด้วยฝ่ากฏ บทกาง อย่างบางเบา
เพราะไม่เข้า ใจซึ้ง ถึงกฏกลอน
วอนผู้อ่าน ผ่านตา หากมาเห็น
โปรดใจเย็น ใช่ย่ำ ล่วงคำสอน
จนหนทาง วางหนอ จึงขอวอน
โปรดฟังก่อน เหตุผล ที่ด้นไป
ความจำเป็น เห็นค่า มาบังคับ
จำต้องขับ ภาษา สง่าไฉน
แต่ให้เปลี่ยน เวียนกลับ สลับไป
เกรงว่าไม่ ไพเราะ เพราะขาดความ
จึงต้องทำ ช้ำใจ ใช่อยากผิด
วอนญาติมิตร เมตตา ขออย่าหยาม
เพราะอ่อนด้อย ปล่อยเฉย เลยไม่งาม
ใช่เพราะความ ไม่รู้ ดูโง่งม
แต่จำเป็น เห็นว่า ภาษานั้น
ไม่อาจแทน ที่กัน มั่นเหมาะสม
ใช้คำอื่น ดื่นได้ ไม่ควรชม
ยอมระทม ข่มใจ ผิดในที
แต่ต้องเป็น เช่นนี้ เพราะมีเหตุ
ด้วยสังเกต เลศล้วน อันถ้วนถี่
เลยต้องยอม ตรอมตรม ขมฤดี
ผิดครั้งนี้ พี่ครับ โปรดรับฟัง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
