ด้วยสัมผัส แห่งรัก มักทำให้
คนหัวใจ แข็งกระด้าง ไม่ต่างหิน
กลับเป็นน้ำ เอื่อยใส ไหลระริน
และหมดสิ้น เขี้ยวกัด สลัดคม
ละมุ่นหวาน อ่อนไหว ด้วยใจรัก
ให้รู้จัก หยิบคำ นำผสม
กลายเป็นกลอน อ่อนหวาน ผ่านอารมณ์
เป็นคำบ่ม คมหวาน ปานกวี
คนหัวใจ แข็งกระด้าง ไม่ต่างหิน
กลับเป็นน้ำ เอื่อยใส ไหลระริน
และหมดสิ้น เขี้ยวกัด สลัดคม
ละมุ่นหวาน อ่อนไหว ด้วยใจรัก
ให้รู้จัก หยิบคำ นำผสม
กลายเป็นกลอน อ่อนหวาน ผ่านอารมณ์
เป็นคำบ่ม คมหวาน ปานกวี
แต่งตามคำคมที่เคยอ่านจากที่ไหนซักที่โดยใครซักคนที่ว่า
"ด้วยสัมผัสแห่งรัก ทำให้ทุกคนกลายเป็นกวี"
เอ่อ อาจจำผิดเพี้ยนจากท่านผู้นั้นเอ่ยไม่มาก็น้อย ขอภัยอย่างสูง
(เฮ้อ แต่งตามประสาคนมี"ความรัก" แต่ไม่มี"คนรัก"
)
อืมพึ่งไปอ่าน หลักมา- -" เปลี่ยนด่วน !! ( นึกว่าไม่ซ้ำ พอแยกๆมันซ้ำนิ ข้าน้อยสมควรตาย!!)
"ด้วยสัมผัสแห่งรัก ทำให้ทุกคนกลายเป็นกวี"
เอ่อ อาจจำผิดเพี้ยนจากท่านผู้นั้นเอ่ยไม่มาก็น้อย ขอภัยอย่างสูง
(เฮ้อ แต่งตามประสาคนมี"ความรัก" แต่ไม่มี"คนรัก"
)อืมพึ่งไปอ่าน หลักมา- -" เปลี่ยนด่วน !! ( นึกว่าไม่ซ้ำ พอแยกๆมันซ้ำนิ ข้าน้อยสมควรตาย!!)
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
