พายุฝนชลนองหนองน้ำชุ่ม
ไพรชอุ่ม คลุมเขียวเหลียวระรื่น
เสียงเรไรไก่ป่าคราค่ำคืน
กระชั้นขันคึกครื้นตื่นมาฟัง
ยามลมแรงแฝงภัยในดงดอน
เจ้าไร้คอนเกาะเหนี่ยวเหลียวแลหลัง
หลบลงต่ำติดดินผลินกายบัง
เจ้าก็ยังรู้หลบยามพบภัย
เสียงพายุอื้ออึงคะนึงครอง
ฝนเจิ่งหนองร่วงมาจากฟ้าใส
เจ้าลืมแล้วสัญญาแสนอาลัย
สิ้นเยื่อใยหายหน้าคราฝนพรำ....Sugarplus
เขาจากไกลไม่แลแม้แต่น้อย
น้ำตาปรอยร่วงหล่นเสียจนหนำ
เจ็บลงลึกตรองตรึกนึกระกำ
แผลที่ทำตำติดชีวิตเรา
พายุรักคุ้มคลั่งริมฝั่งสมอง
กระจายฟองโหยหาพัดพาเหงา
เริ่มก่อตัวยามฉันนั้นซึมเซา
คลื่นความเศร้าแทรกซ้อนตอนระทม......สะเลเต
เหมือนเคราะห์ซ้ำกรรมซัดเขาจัดให้
รู้บ้างไหมรักนี้มีแต่ขม
รักเพียงเงาเฝ้าครองด้วยหมองตรม
ไร้สุขสมบ่มใจใครประโลม
ครืนครืน เสียงคลื่นกระทบฝั่ง
ดุจน้ำตาไหลประดังพายุโถม
เมื่อรักเริ่มก่อตัวมาจู่โจม
ยากจะหาสิ่งใดโน้มพายุคลาย.......สุวรรณ
พายุฝนร้ายนักไหนจักเท่า
พายุเข้าหักหาญราญรักหมาย
พายุใจร้ายเหลือเถือเกือบตาย
พายุกลายเลยผ่าน..สะท้านทรวง
"บ้านริมโขง"
๒๖ มิถุนายน ๒๕๕๔