เหงื่อไหลโซม โลมไล้ ไปทั่วร่าง
ไม่มีทาง ย่างหยุด หายสุดสิ้น
รินน้ำตา ท่าหวัง ที่พังภิน
หยดลงดิน ผินหน้า แทบบ้าบอ
ก็ไม่ทน จนนิด คิดจำพราก
อดลำบาก ยากไร้ มิไหวหนอ
ได้แต่เฝ้า เช้าค่ำ พร่ำเพ้อรอ
เงินขาดพอ ขอหมั้น เจ้าพลันลา
รพีกาญจน์ 59
"ไปดีเถิดนะพี่ขออวยพร"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
