[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ไพร พนาวัลย์]

รักที่หวังเอาไว้คล้ายหมดหวัง
รักกับชังสับสนอย่างข้นเข้ม
เมื่อสมหวังในรักมัก ปรีดิ์เปรม
สุขเกษมชีวีทุกวี่วัน

ยามรักพลาดขึ้นมาน้ำตาตก
ใจช้ำฟกวิโยคสุดโศกศัลย์
นี่แหละคือความจริงทุกสิ่งอัน
เพราะฉะนั้นเลิกลุ่มหลง ปลงเหอะโยม

อยากจะปลงเหลือเกินมัวเดิมดุ่ม
จึ่งตกหลุมแห่งรักที่หักโหม
เพราะเธอนั้นเปรียบเป็นดั่งเช่นโคม
เฝ้าคอยโลมดวงใจที่ไร้แรง

คิดจะรักหน้ามนคนสุดท้าย
จึ่งมั่นหมายเต็มเติมคอยเพิ่มแสง
แต่แสนงอนเหลือเกินต้องเดินแพลง
คอยกลั่นแกล้งให้ง้อสุดท้อใจ

ขอขอบคุณสวรรค์ที่พลันเบี่ยง
ให้เธอเลี่ยงหลบมุมดั่งรุมไล่
เราจบกันแค่นี้เธอมีใคร
คนที่ใช่เชยชมสุขสมปอง

เมื่อหมดหวังคนเก่าหาเอาใหม่
คนที่คอยเยื่อใยมีใจส่อง
เฝ้าห่วงหาเช้าเย็นมิเป็นรอง
คอยประคองดวงใจแม้ไกลกัน

มีแรงบวกเข้ามาเมตตาด้วย
เธอแสนรวยน้ำใจปองใฝ่ฝัน
เฝ้าปลอบโยนโอนอ่อนดั่งอ้อนจันทร์
รักเธอนั้นเข้าแล้วนะแก้วตา 

 
"ปรางค์  สามยอด"