[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[กาแฟดำ]

ความเงียบเหงาเราถอยตาลอยเพ้อ
เฝ้ามองเหม่อเพ้อครวญรัญจวนหา
เจ้าของร้านหายไปไยไม่มา
ร้านน้ำชากาแฟไม่แลกัน

นั่งมุมเดิมเงียบเหงาเงาเธอหาย
กลัวเป็นสิ่งสุดท้ายเพียงปลายฝัน
คำว่า”รอ” กี่เดือนเคลื่อนกี่วัน
เขาจะผันมารับซับไมตรี

เลิกดื่มซะกาแฟแม้อร่อย
เพราะมานกร่อยรอยมิตรแอบคิดหนี
เขาไปไหนซ่อนเร้นไม่เห็นมี
ทุกนาทีฝันร้ายเธอหายไป

มาที่ร้านหวังพบสบเจ้าของ
กับถูกดองจองจำทำไฉน
เขาทิ้งร้านห่างเหินเดินแห่งใด
สุขหรือเศร้าอย่างไรให้กังวล

อยากเลิกปลื้มลืมซะกลับไม่ช่วย
ยิ่งดื่มหนักหลายถ้วยด้วยสับสน
ดื่มกาแฟอิงสื่อชื่อบางคน
ด้วยคิดถึงมากล้นสิคนเรา

มาวันนี้เก้กังยังหน้าร้าน
คนสำราญครึกครื้นคลายขื่นเหงา
เคาะประตูหน้าร้านขานเบาเบา
มองหาเขา..อยากรอรับที่กลับมา

 

เจอปัญหาสารพัดซัดเข้าใส่
ซวนเซไปด้วยแรงแห่งปัญหา
จำทิ้งร้านมานเหงาเศร้าอุรา
ทุ่มเวลาสางสะละกานท์กลอน

โปรดเห็นใจเถิดหนาอย่างเคืองขุ่น
กาแฟวุ่นวายนักใช่พักผ่อน
ที่เร้นกายหายหน้ายังอาวรณ์
ดั่งไฟฟอนรุมเร้าเผาฤทัย

ณ.วันนี้มีเวลามาอีกครั้ง
เชิญเข้านั่งข้างในเถิดเปิดร้านใหม่
จะต้อนรับเต็มที่ด้วยดีใจ
ขอเลี้ยงให้หายคิดถึงสักหนึ่งมื้อ

กาแฟดำ

อย่าว่ากาแฟดำเลย ไม่ได้หนีไปเที่ยวซักหน่อย โดนงานอัดซะน่วมแล้วเนี่ย