[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[--ณัชชา--]

๐ จอดแพน้อย...คอยหา...สาวตาโศก
สายลมโบก...โชกฝน...ทนเหน็บหนาว
รอความหวัง...ฝั่งยม...ร่มทองกวาว
หลงเชื่อสาว...พิษณุโลก...ต้องโศกทรวง...(สายใย)

๐ พี่แรมรอน...จรพราก...จากบ้านมา
หมายพักพา...กายิน...ณ ถิ่นสรวง
เพียงพบพักตร์...ลักขณา...สุดาดวง
ก็ปักใจ...ในห้วง...เกินหน่วงรั้ง

๐ เฝ้าหมายปอง...น้องหญิง...มิ่งสมร
รักงามงอน...มากล้น...จนเกินหยั่ง
สองตาแล...แต่นุช...ประดุจดัง
ต้องมนต์ขลัง...คลั่งไคล้...ไม่วายวาง

๐ เจ้าก็เอื้อ...เยื่อใย...มอบไมตรี
จนเรานี้...มีใจ...ไม่เมินหมาง
รักของเรา...เช้า-ค่ำ...มิอำพราง
ไม่จืดจาง...ร้างลา...ตราบฟ้าดิน

๐ แต่วันนี้...พี่ไย...กลับไร้เจ้า
ไม่เหลือแม้...แต่เงา...เฝ้าถวิล
ทิ้งพี่ไว้...ให้เศร้า...เหงาชีวิน
น้ำตาริน...สิ้นลาย...แทบวายปราณ

๐ พี่จาบัลย์...รันทด...จนหมดค่า
ประหนึ่งว่า...ดวงใจ...ถูกไฟผลาญ
ให้สลด...ทดท้อ...ทรมาน
ใจถูกแยก...แหลกลาญ...จนด้านชา

๐ เพียงพบชาย...ในฝัน...ก็ปันใจ
ทิ้งพี่ไว้...ให้หวน...คร่ำครวญหา
"อยากกู่ร้อง...ก้องไป...ในโลกา
ว่ากานดา...มาหลอก..ให้ยอกทรวง"๚ะ๛

คนสองแควใจดีไม่มีหลอก
ไม่กลับกลอกเหลวไหลไม่ต้องห่วง
ถ้าหากรักก็มอบใจให้ทั้งดวง
ไม่คิดลวงหลอกเล่นเช่นใครใคร

ไปช้ำอกช้ำใจจากไหนนั่น
มารำพันช้ำฟกเป็นยกใหญ่
เถอะ..ถ้าหากว่าพี่นี้ช้ำใจ
ก็จะช่วยรักษาให้ไม่คิดตัง