หนึ่งนาที...เปิดอ่านผ่านบันทึก
ความรู้สึกสุขสันต์...กลับพลันเหงา
ดั่งท้องฟ้ากระจ่างแต่จางเงา
ม่านบางเบาบดบังกระทั่งจันทร์
ด้วยไม่อาจลืมวัน...หมื่นพันหลบ
มิอาจลบ..ห้วงลึกที่นึกฝัน
ใจสนองพ้องกู่...ก็รู้ทัน
วาดสัมพันธ์คงหยุด...ณ จุดนึง
มองกระจกหม่นมัว...ยิ่งกลัวจิต
เผลอจุมพิตหน้าผากด้วยอยากซึ้ง
หมายมีคนปนช่วงห้วงคะนึง
หัวใจจึงร้าวราน...ปานจะทน
...
...
"..เสียดาย.ที่ไม่ได้มานั่งด้วยกันนะ...ทะเลสวยยยย...สวย.เหมือนที่เคยสวยเลยตัวเอง.."
ความรู้สึกสุขสันต์...กลับพลันเหงา
ดั่งท้องฟ้ากระจ่างแต่จางเงา
ม่านบางเบาบดบังกระทั่งจันทร์
ด้วยไม่อาจลืมวัน...หมื่นพันหลบ
มิอาจลบ..ห้วงลึกที่นึกฝัน
ใจสนองพ้องกู่...ก็รู้ทัน
วาดสัมพันธ์คงหยุด...ณ จุดนึง
มองกระจกหม่นมัว...ยิ่งกลัวจิต
เผลอจุมพิตหน้าผากด้วยอยากซึ้ง
หมายมีคนปนช่วงห้วงคะนึง
หัวใจจึงร้าวราน...ปานจะทน
...
..."..เสียดาย.ที่ไม่ได้มานั่งด้วยกันนะ...ทะเลสวยยยย...สวย.เหมือนที่เคยสวยเลยตัวเอง.."
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
