ลอยละล่อง ท่องไกล ไปสุดฟ้า
ไปสุดฟาก เมฆา ที่ทึบหมอง
ทางทะมึน ทึมเทา มิชวนมอง
หมู่ชนเมฆ ครางร้อง ก้องนภา
ฟ้าร่ายร้อง ก้องดัง สนั่นโสต
โสตสนั่น ดังก้อง ร้องร่ายฟ้า
รองเรืองแสง แรงร้อน ส่องนัยนา
นัยนาส่อง ร้อนแรง แสงเรืองรอง
กระหน่ำสาด วิวาท สาดกระหน่ำ
หมองเศร้าจิต ร้อนร่ำ จิตเศร้าหมอง
มองเมินเธอ จากไป เธอเมินมอง
ใจสลาย ร่ายร้อง สลายใจ
สุดเศร้าโศก สูญเสีย ทุกทุกสิ่ง
อกเอยอิง โอนอ่อน จะหาไหน
คนข้างเคียง เคยคู่ อยู่ร่ำไป
เจ้าจากจร จอมใจ ไม่อำลา...
...มารเงา...
นาคราชแผลงฤทธิ์ ถอยหลังเข้าคลอง ฉัตรสามชั้น เบญจวรรณห้าสี
ลองฝึกแต่งกลบท
ขอคำชี้แนะด้วยขอรับ
(ก็ใช้ได้แล้วล่ะ ปรับปรุงสัมผัสในสักนิดก็แจ๋วแล้ว..)
ไปสุดฟาก เมฆา ที่ทึบหมอง
ทางทะมึน ทึมเทา มิชวนมอง
หมู่ชนเมฆ ครางร้อง ก้องนภา
ฟ้าร่ายร้อง ก้องดัง สนั่นโสต
โสตสนั่น ดังก้อง ร้องร่ายฟ้า
รองเรืองแสง แรงร้อน ส่องนัยนา
นัยนาส่อง ร้อนแรง แสงเรืองรอง
กระหน่ำสาด วิวาท สาดกระหน่ำ
หมองเศร้าจิต ร้อนร่ำ จิตเศร้าหมอง
มองเมินเธอ จากไป เธอเมินมอง
ใจสลาย ร่ายร้อง สลายใจ
สุดเศร้าโศก สูญเสีย ทุกทุกสิ่ง
อกเอยอิง โอนอ่อน จะหาไหน
คนข้างเคียง เคยคู่ อยู่ร่ำไป
เจ้าจากจร จอมใจ ไม่อำลา...
...มารเงา...
นาคราชแผลงฤทธิ์ ถอยหลังเข้าคลอง ฉัตรสามชั้น เบญจวรรณห้าสี
ลองฝึกแต่งกลบท
ขอคำชี้แนะด้วยขอรับ
(ก็ใช้ได้แล้วล่ะ ปรับปรุงสัมผัสในสักนิดก็แจ๋วแล้ว..)
สุดเศร้าโศก สูญเสีย ทุกทุกสิ่ง
อกเอยอิง โอนอ่อน จะหาไหน
คนข้างเคียง เคยคู่ อยู่ร่ำไป
เจ้าจากจร จอมใจ ไม่อำลา...(มารเงา)
๐ มาแต่ของ......นั่งหน้าหมอง
มองเห็นน้า......นั่งมองหน้า
ใครไม่รู้......ในวิชา
กินของป่า......บินหนีไป
๐ จนต้องทำ......หมองหม่นสิ้น
กินถั่วแดง......เคยกินไหม
สาห่วงแหน......ยามลาไกล
ยามหวั่นไหว......ในความรัก๚ะ๛
"กลบท "กระจกเงา" (ไม่ต้องไปหาที่ไหนนะ เพราะมีที่นี่ที่เดียว)
พิจารณาจากชื่อกลบทแล้ว
ลองอ่านกลอนดูนะครับ.
อกเอยอิง โอนอ่อน จะหาไหน
คนข้างเคียง เคยคู่ อยู่ร่ำไป
เจ้าจากจร จอมใจ ไม่อำลา...(มารเงา)
๐ มาแต่ของ......นั่งหน้าหมอง
มองเห็นน้า......นั่งมองหน้า
ใครไม่รู้......ในวิชา
กินของป่า......บินหนีไป
๐ จนต้องทำ......หมองหม่นสิ้น
กินถั่วแดง......เคยกินไหม
สาห่วงแหน......ยามลาไกล
ยามหวั่นไหว......ในความรัก๚ะ๛
"กลบท "กระจกเงา" (ไม่ต้องไปหาที่ไหนนะ เพราะมีที่นี่ที่เดียว)
พิจารณาจากชื่อกลบทแล้ว
ลองอ่านกลอนดูนะครับ.
๐ มาแต่ของ...(มองแต่ขา)...นั่งหน้าหมอง
มองเห็นน้า...(มาเห็นน้อง)...นั่งมองหน้า
ใครไม่รู้...(ครูไม่ไร้)...ในวิชา
กินของป่า...(กาของปิ่น)...บินหนีไป
๐ จนต้องทำ...(จำต้องทน)...หมองหม่นสิ้น
กินถั่วแดง...(แกงถั่วดิน)...เคยกินไหม
สาห่วงแหน...(แสนห่วงหา)...ยามลาไกล
ยามหวั่นไหว...(ไยหวั่นหวาม)...ในความรัก๚ะ๛
มองเห็นน้า...(มาเห็นน้อง)...นั่งมองหน้า
ใครไม่รู้...(ครูไม่ไร้)...ในวิชา
กินของป่า...(กาของปิ่น)...บินหนีไป
๐ จนต้องทำ...(จำต้องทน)...หมองหม่นสิ้น
กินถั่วแดง...(แกงถั่วดิน)...เคยกินไหม
สาห่วงแหน...(แสนห่วงหา)...ยามลาไกล
ยามหวั่นไหว...(ไยหวั่นหวาม)...ในความรัก๚ะ๛