กลบท กดคำ ให้จำเพาะ
เหาะจำพราก จากเหมาะ เฉาะขับขาน
ฉานขุกเข็ญ เป็นมา อยู่ช้านาน
ยานเชียวนัก หลักการ ไม่หาญลอง
มองหาเหลือบ เกือบตบ สลบชัก
สลักชาย ปลายจวัก ประจักษ์จ้อง
ไปเจจำ ทำเนา เข้าทำนอง
ของที่แนบ แอบปอง คือสองนาง
คางสนม ชมเชย โธ่เอ๋ยนุช
ที่อำน้อง ป่องผุด สุดขนาง
สางเข้าเนื้อ เสื่อนั้น อย่าหั่นกลาง
อยู่ให้ใกล้ ใจปราง ควรค่าเรือง
เคืองใครหรือ หือม์ย้ำ เจ้าช้ำจิต
จ้ำโชว์เจ้า เข้าชิด ติดหงอยเงื่อง
เตื้องโง่งม ตรมตรอม ยอมประเทือง
เยื้องไปทาง ห่างเมือง กระเดื่องดี
กรีดาวดับ กับเดือน เป็นเพื่อนยาก
ปากพี่ยุ่ง มุ่งถาก มีหลากสี
มันหลายสาก หากโดน ต้องโจนที
ตีจ้องทำ ช้ำนี้ ชีวิตซม
ชมว่าแซว แววซ่า คอยหาเรื่อง
เคืองให้รู้ สู่เบื้อง จนเขื่องขม
จำขับขาน กานท์กลอน อ่อนระทม
อมระทวย รวยลม ผสมคำ
ผิดสี่คูณ ปูนไหน แต่งให้คิด
ติดหาญค่า ช้านิด อย่าคิดย่ำ
อย่างใครเยาะ เหมาะเหม็ง เร่งแลจำ
รักลาใจ ให้ช้ำ ต้องกล้ำกลืน
[/color]หมายเหตุ กลอนอะไรที่ว่ายากๆนั้น เมื่อแรกแต่งก็ให้แต่งมั่วๆไปเที่ยวหนึงก่อน พอให้ถูกหลักเกณฑ์(แบบที่ผมแต่งให้ดู)
พอเที่ยวที่สองที่สามจึงค่อยแต่งและคิดความหมายไปด้วย มันจะช่วยให้ง่ายขึ้นและเป็นเร็วขึ้น(คำแนะนำนี้เฉพาะคนที่คิดว่ามันยาก
สำหรับคนที่เป็นอยู่แล้วกรุณาอย่าทำตาม-มันก็เหมือนการถางทาง หากเรามุ่งแต่จะให้มันดีถ่ายเดียว บางทีจะรู้สึกว่ามันยากเกินไป
แต่พอทำมั่วๆไปก่อน แต่ให้ถูกหลักเกณฑ์ เที่ยวต่อไปจะรู้สึกว่ามันง่ายขึ้น)
ปล.
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
