๐๐ มิรู้จะพูด ยังไง ในความรู้สึก
ของห้วงลึก ความปวดร้าว เศร้านักหนา
ได้แต่รอคอย อยู่กับเหงา ตลอดเวลา
จวนเป็นบ้า ผิดเพี้ยน ไปวันๆ
๐๐ จิตฟุ้งซ่าน มิอยู่กับเนื้อตัว
ยิ่งปวดหัว ยิ่งคิด ยิ่งบักบั่น
อาการหนัก รักษา คงไม่ทัน
โอ้!ตัวฉัน ..ตอนนี้ เป็นบ้าอะไร?
..................เศษเหล็ก.