~ความเหงา..ตัวเบ้อเร่อเลย~
นั่งขี้เหร่ริมทุ่งให้ยุงกัด
เซ็งชะมัดนัดหญิงโดนชิ่งหนี
สู้เก็บหอมรอมรักด้วยภักดี
โดนเค้าตีหลังครัวเพียงชั่วคืน
โอ้ไอ้หนุ่มบ้านนาหน้าเป็นสิว
เค้ามาซิวรักห่วงลวงไปหื่น
ต้องเจ็บแปลบแอบว้างอย่างกล้ำกลืน
จำสะอื้นฝืนไว้ไม่แสดง
ลมสะบัดพัดทุ่งยุงบินหนี
ปล่อยข้านี้ฉายเดี่ยวแบบเหี่ยวแห้ง
ปัดโธ่เอ๋ยเอยเราเหงาอย่างแรง
อยากเบาแบ่งมีใครให้เมตตา
Oo..หยิบสาโทขึ้นดื่มเพื่อลืมคิด
คว้าไหผิด!..ซดฉ่ำน้ำปลาร้า
สุดเส็งเคร็งเซ็งจิตอนิจจา
แต่ทว่ายังเมา..เออเข้าที
เลยกระดกยกซดจนหมดไห
ก่อนร้องไห้ซบหญ้าแถมด่าผี
แล้วล้มพับหลับไปใต้ราตรี
แถมยังมีงึมงำ..พร่ำเมาเมา
เจ้าหนุ่มนาหลับปุ๋ยกอดทุยพริ้ม
ละเมอยิ้มถามไปใครคือเจ้า??
ทุยร้อง.มอ!..คลอเสียงเพียงเบาเบา
"อ้อ..ความเหงาหรอกเหรอ..ตัวเบ้อเร่ อ เ ล ย..Zzz..z"
จบบอม ซอง ดุ๊ก
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
