๐๐ โอกาสดีดี อย่างนี้ มีน้อยนัก
จะบอกรัก ใครสักคน ลำบากหนา
คิดพร่ำเพ้อฝัน อยู่ทุกวันเวลา
14 กุมพา วันแห่งความรักไง
๐๐ ความในใจ เก็บไว้ ไกล้หมดอายุ
มันเริ่มผุ พังลง อย่างอ่อนไหว
สายซะแล้ว เรามาช้าไป
คนที่ว่าใช่ กลับกลาย เปลี่ยนแปลง
๐๐ ชั่งเจ็บปวด รวดร้าว ยิ่งนัก
หัวอกหัก ต่อหน้า รึฟ้าแกล้ง
เหมือนปลายหอก แหลมคม เสียบแทง
โดนเขาแย่ง คนรัก ของเราไป
๐๐ สะอึกสะอื้นน้ำตาเคลียคลอ
หวังเฝ้ารอ ว่าวันนี้ ที่สดใส
สุดท้าย จำต้อง เศร้าใจ
แล้วทำไม? มิสมหวัง กับเขาสักที.
......................เศษเหล็ก