สูงเพียงฟ้าตามองจ้องแผ่นฟ้า
ใจผ่านฟากนภาออกนอกสรวง
อณูแสงแรงฤทธิ์อาทิตย์ดวง
อาบทาบด่านหน้าทรวงร่วงรวยริน
ละลิบลิ่วปลิวว่อนฟ่อนสยาย
ฝ่าแสงแย้มระบายปลายพู่ศิลป์
ประพันธ์สอดทอดเรื่องเนืองใจจินต์
โน้มแจ่มจันทร์ให้ถวิลรินเรื่องราว
ลอยละล่องท่องไปใจเฝ้าคิด
จำฝากใครใกล้ชิดกลัวจิตร้าว
ใกล้เจ้าแล้วมิแคล้วพรากจากเลยดาว
ใจล่วงดับลับพราวร้าวระบม
หล่นลงบนปุยเมฆเฉกปุยฝ้าย
ฉ่ำปอยฝนพ่นผายให้แรงถม
หากฤทธาข้าฯคืนชื่นแรงลม
ชุบร่างลอยเชยชมสมฤดี
ตุลาทิตย์
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
