[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ภู กวินท์]

ความตั้งใจในอกตกผลึก
จนรู้สึกอ้างว้างอย่างเหงาเหงา
และบางคราหม่นหมองนั่งมองเงา
แฝงรอยเศร้าข้างใน, เมื่อได้เจอ

หวั่นและไหวไปหมดเกินอดกลั้น
หลับตาฝันหดหู่อยู่เสมอ
หลงไหลในความจริงสิ่งเลิศเลอ
นำเสนอหลุดพ้น, แห่งหนใด

อยู่อย่างผู้เดียวดายสายลมผ่าน
หนาวร้าวรานวิญญาณจะต้านไหว
อาจบาดเจ็บหลายช่วงถึงดวงใจ
แต่ก็ไม่ให้เห็น, อยู่เช่นเดิม

ได้แต่ร้องรำพึงถึงความเหงา
โลกสีเทาเราหวังกำลังเริ่ม
จนบางครั้งหวาดหวั่นตัวสั่นเทิ้ม
แล้วก็เคลิ้มนอนหลับ, กับน้ำตา

ทุกนาทีกระดิกระริกไหว
ลมหายใจไม่อาจปรารถนา
ทุกค่ำคืนยืนเหงา-เศร้าอุรา
ความเหว่ว้าถูกย้ำ, เพื่อรำพึง.