ทุ่งน้ำท่วมอ่วมระอาคราหน้าฝน
น้ำเอ่อล้นคันนาฟ้ามิห้าม
เทฝนหนักลมกรรโชกพัดโบกตาม
แม่โพสพงอกงาม...เมื่อยามมอง-
กลับปริ่มปริ่มเห็นเรียวเขียวเริ่มเหลือง
ทุ่งเมลืองเหลืองอำไพสดใสผ่อง
แปรสภาพจมในใต้น้ำนอง
ฟ้าลำพองเทน้ำตากว่าน้ำใจ
แต่ท้องทุ่งนาเดียวกับเคียวเก่า
ยังคอยเฝ้ารอเคียวเกี่ยวข้าวใหม่
แม้ผ่านทุกข์ระกำช้ำเพียงไร
มือแม่...ชาวนาไทย...ไม่หยุดทำ
ในข้าวสุกหนึ่งช้อนซ่อนเรื่องผ่าน
มีชีวิตจิตวิญญาณการย่างย่ำ
หลากวิกฤตรายล้อมพร้อมครอบงำ
จึงข้าวสวยทุกคำ...คือตำนาน