ทุ่งร้าง นางลืม
ทุ่งเอยทุ่งนาร้างที่ห่างไถ
เจ้าจากไกลไปลับไม่กลับหวน
ทิ้งจอบเสียมเรียมขวัญเคยรัญจวน
เฝ้าคร่ำครวญถึงรักที่หักราน
ต้องไถนาคนเดียวแสนเปลี่ยวเหงา
ไร้แม้เงาคนงามถึงยามหว่าน
ยามเกี่ยวข้าวหนาวหนักรักซมซาน
ไม่สงสารหรือไรชั่งใจดำ
เจ้าจากนาลืมทุ่งลืมบุ่งหนอง
ลืมลำคลองมองคลื่นเคยลื่นหลำ
ลืมโสนดอกน้อยที่คอยกำ
เอามาทำแกงส้มยามลมตึง
ทุ่งเอยแตกระแหงยามแล้งเหลือง
เจ้าโกรธเคืองใดหนอไม่รอถึง
ขายข้าวเปลือกในลานมองผ่านบึง
จะซื้อทองสองสลึงให้หนึ่งวง
เจ้าลืมแล้วแก้วตาจึงลาจาก
ปล่อยพี่ถากไถหว่านดินดานผง
จะขอสู้ทำกินในถิ่นดง
รออนงค์คืนทุ่งที่มุ่งคอย
"ปรางค์ สามยอด"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
