[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สมนึก นพ]

รมย์ชั่ววูบไปนิดจิ๊ดเดียวหาย
ก็พี่ควายชอบมั่วยั่วนี่หว่า
คงอยากตายยิ่งนักชักระอา
เริ่มเบื่อหน้าพี่ควายเอาไงดี

มี”อีเผือก”ไม่เอาจะเอา”แห้ว”
เอี้ยงฟังแล้วโธ่ถังนิจจังพี่
จ้องจะตาย ตายตาย ตายทั้งปี
สงสัยมีทุกข์มากเลยอยากตาย

ที่ลงไม้ลงมืออย่าถือโทษ
อย่าเคืองโกรธเลยหนอขออย่าหน่าย
ความสัมพันธ์ยังกระชับไม่กลับกลาย
เอี้ยงรักควายทุกวันขอสัญญา

เรื่องความทุกข์ครั้งก่อนตอนเป็นหนุ่ม
เก็บมากลุ้มไยพี่ลืมดีกว่า
ไปกะเอี้ยงเถอะทุยไปลุยนา
ไปกินหญ้าให้อร่อยแล้วค่อยนอน

เมื่อรู้เหตุทั้งหลายใช่ขุ่นเคือง
แต่เป็นเรื่องหยอกอำมาทำหลอน
นึกว่าหมายจะฆ่ามาตัดตอน
จึงรีบร้อนบอกลากลัวช้าใย

มีข่าวดีเรื่องหนึ่งพึงจะรู้
แต่เช้าตรู่คุณเรียมขวัญกล่าวขานไข
มิต้องขายทุยนี้แสนดีใจ
เงินก้อนใหญ่ถูกหวยมาช่วยทัน

นะเอี้ยงนะมาร้องเล่นเช่นวันก่อน
ยามพักผ่อนกล่อมให้ฟังทุกครั้งนั่น
ในยามเย็นลมอ่อนพัดย้อนกัน
สุขอนันต์อยู่ใกล้ได้เพลงฟัง

แต่อีเผือกท้ายวัดตัดไปนะ
ด้วยทุยจะไม่ขอชมภิรมย์หวัง
เนื่องวันเกิดเศรษฐีมีคนมีตังค์
และอยากดังนำปล่อยปละพระเลี้ยงดู

ต่อนี้งานหนักใหญ่ทุยไม่ท้อ
แต่ร้องขอเอี้ยงอยู่ใกล้เพิ่มใจสู้
เฝ้าแหงนคอยที่คอกออกประตู
แต่เช้าตรู่รอฟังเสียงเอี้ยงแต่ไกล

จะเกาะเขาเกาะหลังนั่งถนัด
เส้นทางลัดหมายมุ่งออกทุ่งใหญ่
แมลงต่างบินหนีที่ย่ำไป
ต่างสุขใจอาหารเช้าเราร่วมกัน

เห็นท่าทางโผผินกินแมลง
ดั่งมนต์แฝงเริงร่าเพลินตานั่น
บินโฉบซ้ายย้ายขวากว่าจะทัน
ช่างสุขสันต์สมใจหาใดปาน

มีเพื่อนใหม่แวะหมายได้ทายทัก
อยากรู้จักด้วยนั้นท่านพ้นผ่าน
คงเร่งรีบด่วนหนาเวลางาน
ท่านสมภารคอยอยู่ดูหายไป

เมื่อหมดงานผ่านมาหากันบ้าง
ยามอ้างว้างเสวนาวาจาใส
แต่บอกก่อนนั่นหนากลัวช้าไป
ห้ามอยู่ใกล้กับเอี้ยงเลี่ยงห่างเลย.

นพ
17 มิ.ย.54