คือเจ้าแม่กลอนเจ็ดเด็ดคำร้อย
ใครยลถ้อยลิขิตคล้ายติดหล่ม
หลงมนต์คำคร่ำเคี่ยวช่างเกลียวกลม
สื่อผสมสร้างสรรค์พรรณนา
สีส้มสดมดสาวสกาวสี
งามวจีงามใจให้คุณค่า
ค้นดูเถิดเปิดกลอนย้อนเวลา
พบคนกล้าเก่งเก๋าชื่อ"เพรางาย............"
........อิ อิ....!!!
๐ ตาละห้อยมองบึงรำพึงเผย
ม่านตาเอ๋ยพลันหน่วงร่วงเป็นสาย
แมลงปอก็เหงาร้าวเดียวดาย
เหลือเพียงลมโยกย้ายส่ายใบบัว
๐ อักษรขลังครั้งก่อนทิพย์กลอนแว่ว
มิมีแล้วอุปมา-ฟ้าสลัว
ปล่อยบึงเคว้งมัจฉาอุรารัว-
แหวกว่ายทั่วหาบัวพจน์"..............."
ระนาดเอก
ปล.ด้วยความระลึกถึงอยู่เสมอครับ..
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
