[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สมนึก นพ]

แค่””อีเผือก””เท่านั้น””อีมัน””ไม่
พูดเกินไปแล้วเธอเดี๋ยวเจอถอง
เล่นซะด้วย ศอก หมัด ซัดให้กอง
เบื่อจะต้องปลอบใจควายแล้วเรา

โน่นก็ไม่นี่ก็ไม่เอาไงแน่
กรรมแท้แท้ของเอี้ยงเลี้ยงควายเฒ่า
เอาอีเผือกมาให้ก็ไม่เอา
ปล่อยให้เน่าดีไหมควายเจ้ากรรม

เอี้ยงใช้ความอดทนจนหน้าเขียว
พี่ควายเปลี่ยวดื้อด้านวันยังค่ำ
เอี้ยงเริ่มงอนแล้วหนอพ่อควายดำ
ปล่อยให้ช้ำใจตายดีไหมทุย

เอี้ยงโกรธเราแล้วหรือคือมาเห็น
ขอใจเย็นอย่าเคืองเรื่องเราชุ่ย
เราดีใจนะนี่มีเพื่อนคุย
แม้เป็นทุยเจ้าไม่เมินยังเยินยอ

ชีวิตเราก็แค่นี้มีบอบช้ำ
ความรักทำเจ็บปวดยิ่งยวดหนอ
จึงปลีกตัวออกห่างไม่ค้างรอ
และเริ่มท้อกับรักไม่อยากเจอ

มาพบเอี้ยงเสียงหวานขานไพเราะ
ประจวบเหมาะเวลาดีที่เสนอ
ระงับความฟุ้งซ่านทันนะเธอ
สิ่งที่เบลอเลือนลางจางลงพลัน

แต่ก็รับไม่ได้ควายอีเผือก
จึงขอเลือกอีแห้วแล้วกันนั่น
กลัวจะห่างจากเอี้ยงเลี่ยงหนีกัน
อีเผือกมันกดฉันมิดติดจมดิน

จะมีใครไหนเล่าเฝ้าดูแล
ช่วยทำแผลล้างกายทรายหมดสิ้น
ทั้งหญ้าอ่อนมีใครหาให้กิน
เหลือบยุงริ้นกัดแสบแนบผิวกาย

ใครจะหาโลชั่นทันรักษา
และหยูกยามาใส่ให้แผลหาย
ต้องฝืนทนหมดหวังซังกะตาย
เพื่อนมาหน่ายจำพรากหนีจากจร

เอี้ยงโกรธฉันแล้วนี่ตีศอกหมัด
อัปเปอคัตเสยคางหมายสั่งสอน
เป็นฝีมือจากเอี้ยงนั้นฉันวิงวอน
หยุดฟังก่อนให้ตายหนาอย่าทรมาน

แล้วนำศพของควายที่ตายนี่
ฝังตรงที่เราพบกันหลายวันผ่าน
ต้นไม้ใหญ่ได้ปุ๋ยดีคลี่ดอกบาน
แผ่กิ่งก้านร่มเงาให้เจ้านา.

นพ
16 มิ.ย.54