คิดถึงบ้านกลอนไทยใจจะขาด
น่าอนาจเนทเน่านอนเกาหลัง
กลับจากงานดึกดื่นฝืนใจจัง
อกก็พังแพ้พ่ายไม่ตายหรอก
เมื่อวันก่อนแดดร้อนไม่หย่อนหยุด
เหงื่อกาฬผุดเต็มหน้าไม่กล้าบอก
จำใจวิ่งซื้อข้าวหน้าขาววอก
รถวิ่งออกนอกทางกระจ่างตา
ยังไม่ตายบอกแล้วยังไม่ตาย
น่าเสียดายดวงดีไม่หนีหน้า
จึงเข้ามาบ้านกลอนวอนกานดา
โปรดเมตตาคนไกลเก็บใจรอ
"ปรางค์ สามยอด"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
