อย่า เอื้อนคำ ร่ำลา คราสิ้นรัก
คิด กั้นกัก หักมาน รานร้างหนี
มา เพื่อไร ไปเถิด ใดเลิศดี
ต่อว่า ปี เดือนแปร ยังแพ้คน
เพราะ ใจเผลอ เพ้อฝัน จึงมั่นมาด
เธอ เลยวาด ปาดแร่ง ทุกแห่งหน
ทำ ขุกเข็ญ เข่นหนอง นองกมล
ก่อน เนตรกล่น ชลร่วม บ่าท่วมใจ
"เพราะคิดถึงจึง เผยเอ่ยคำอ้อน"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
