นัย..คิดถึง..
๐
ในคิดถึงหนึ่งจิตนัยคิดถึง
มีคำหนึ่งหนึ่งคำย้ำเสมือน
ว่าคอยเฝ้าเฝ้าคอยชมรอยเดือน
และพร่ำเอื้อนเอื้อนพร่ำอยู่ร่ำไป
๐
พลางสะอื้นเคว้งคว้างพลางสะอื้น
แม้นค่อนคืนคืนค่อนยังอ่อนไหว
เพียงเศษเสี้ยวเสี้ยวเศษเนตรฤทัย
ที่ปริ่มไหลไหลปริ่มเหมือนทิ่มแทง
๐
ให้เจ็บช้ำกำเก็บจนเจ็บช้ำ
ดั่งจองจำจำจองของแสลง...
มันพร่าปวดปวดพร่านัยน์ตาแดง
ด้วยฤทธิ์แรงแรงฤทธิ์คิดถึงกัน
๐
อนุสรณ์ระอุอนุสรณ์
ภาพแคลนคลอนคลอนแคลนดั่งแขวนขวัญ
อยู่บนด้ายด้ายบนเส้นลนควัน
ที่อาจควั่นควั่นอาจจนขาดลง
๐
หากได้รู้ความนัยหากได้รู้
ว่าเพียงอยู่อยู่เพียงเยี่ยงเศษผง
ความคิดถึงถึงคิดไร้สิทธ์ตรง
อยู่ในดงแดนใน...หัวใจเธอ..
๐
คงต้องสิ้นจินต์ปลงคงต้องสิ้น
รักร้าวรินรินร้าวน้าวเสนอ
ต้องพร้อมรับรับพร้อมยอมละเมอ
ได้แค่เพ้อเพ้อแค่....แด..ดวงเดียว..
( แสลง... )