...หมึกมันจางวางเบียดเทียบอักษร
คนร้าวรอนเข้ากลั่นปั้นอีกหน
ส่งความนัยที่ห่วงดวงกมล
เข้ามาปนสักท่อนแล้วจรลา
...ในบทกลอนบรรยายที่ได้ช้ำ
บัดนี้พร่ำมิย้ำดอกบอกเลยหนา
ขอหยิบหมึก บันทึกนำ คำอักษรา
ถึงพี่ยาน้องนุ่งทุ่งบ้านกลอนฯ
...เมื่อนั้น เคยเห็นกัน ต่อกลอนเล่น
ทุกบทเค้น เน้นจากทรวง พ่วงมาหนอ
ที่เจ็บช้ำดำด่างต่างพะนอ
มาเคล้าคลอกลอนโศกโบกเช้าเย็น
...บัดนี้ใยหายหน้าอำลาร้าง
ลืมสิ้นทางเคยเนาว์เงามิเห็น
ฤาเจ็บปวดน้ำตาหล่นล้นกระเส็น
เกิดแผลเป็นหรือไรใยไม่มา
...คิดถึง คิดถึงนะ ในรู้สึก
กับส่วนลึกที่ร่ำคร่ำครวญหา
ทุกข์หรือสุขอย่างไรคนไกลตา
ปรารถนารับรู้บ้างอย่างคนรอ
...สิ้นอักษร ให้รู้ มีคู่คิด
ยังมีมิตรอย่างฉันที่ปั้นก่อ
ไมตรีเพื่อน น้อง พี่ ที่ถักทอ
ยังสานต่อถ้อยพจน์มิลดเลือน...
ฟ้าฮ่าม
๑๓ มิถุนายน ๒๒๔
ตะวันฉาย
คนร้าวรอนเข้ากลั่นปั้นอีกหน
ส่งความนัยที่ห่วงดวงกมล
เข้ามาปนสักท่อนแล้วจรลา
...ในบทกลอนบรรยายที่ได้ช้ำ
บัดนี้พร่ำมิย้ำดอกบอกเลยหนา
ขอหยิบหมึก บันทึกนำ คำอักษรา
ถึงพี่ยาน้องนุ่งทุ่งบ้านกลอนฯ
...เมื่อนั้น เคยเห็นกัน ต่อกลอนเล่น
ทุกบทเค้น เน้นจากทรวง พ่วงมาหนอ
ที่เจ็บช้ำดำด่างต่างพะนอ
มาเคล้าคลอกลอนโศกโบกเช้าเย็น
...บัดนี้ใยหายหน้าอำลาร้าง
ลืมสิ้นทางเคยเนาว์เงามิเห็น
ฤาเจ็บปวดน้ำตาหล่นล้นกระเส็น
เกิดแผลเป็นหรือไรใยไม่มา
...คิดถึง คิดถึงนะ ในรู้สึก
กับส่วนลึกที่ร่ำคร่ำครวญหา
ทุกข์หรือสุขอย่างไรคนไกลตา
ปรารถนารับรู้บ้างอย่างคนรอ
...สิ้นอักษร ให้รู้ มีคู่คิด
ยังมีมิตรอย่างฉันที่ปั้นก่อ
ไมตรีเพื่อน น้อง พี่ ที่ถักทอ
ยังสานต่อถ้อยพจน์มิลดเลือน...
ฟ้าฮ่าม
๑๓ มิถุนายน ๒๒๔
ตะวันฉาย