ทุกทิวาราตรีมีแต่ยุ่ง
ด้วยถูกยุงเหลือบริ้นจู่กินกัด
ทั้งมดง่ามไต่ตาสารพัด
เลยต้องซัดอัศวินฉีดสิ้นไป
มีบาปกรรมทำมาแต่คราก่อน
ผลเลยย้อนคืนสู่ดูผิวไหม้
เป็นรอยผื่นปื้นเห็นเช่นโดนไฟ
พาเจ็บใจจี๊ดจ๊าดจะขาดรอน
มดแมลงแกล้งซ้ำกระหน่ำเคราะห์
เหมือนยั่วเยาะแหย่เย้ากระเซ้าอ้อน
ช่างไต่ตอมพร้อมปรี่บนที่นอน
จะไถ่ถอนถอดมุ้งก็ยุงชุม
จนเหนื่อยใจไม่นอนแล้วตอนนี้
ปล่อยราตรีล่วงผ่านรำคาญกลุ้ม
นอนไม่หลับจับจดรันทดรุม
ดั่งไฟสุมแสบทรวงเพราะบ่วงกรรม
ตัดรำคาญบ้านเราต้องเผาทิ้ง
แล้วไปอิงแอบญาติ อนาถร่ำ
พออาศัยได้นอน เมื่อจรจำ
คงช่วยค้ำคนแค้นที่แล่นมา
โธ่เอ๋ยญาติขาดเงินก็เชิญกลับ
ไม่ต้อนรับซ้ำร้ายยังส่ายหน้า
บอกไม่มีที่แค่...แม้ชายคา
ไม่เหลียวหา...ไล่ออกด้วยบอก"เชิญ"
หมดอาลัยไปหาศาลาวัด
ด้วยจนจัดหนทาง วางเก้อเปิ่น
นอนตาก ลม ชมวิวให้พริ้วเพลิน
ที่ทางเดินตรงหน้าศาลาวัด
นอนตบยุงพุงพลุ้ยลุยเหลือบริ้น
อยู่กับดินผินดาวด้วยหนาวจัด
น้ำค้างลงวงแขนรวบแน่นรัด
ดึกสงัดหลับฝันหนึ่งวันไป.....
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
