"ปีผันวันร้อย จากคอยวันนั้น"
จะกี่ปี กี่เดือน คล้อยเคลื่อนห่าง
ดูเลือนลาง จางจาก ผันพรากหนี
นับวันให้ ใจเหงา เศร้าฤดี
เอื้อนวจี มีถ้อย ร้อยรำพัน
จากไม่ลา ล้าแรง แสงเงาหม่น
คอยเหมือนคน แล้งใจ ไร้ความฝัน
เนิ่นนานผ่าน กานต์ดับ กับคืนวัน
รอยรักนั้น บั่นทอน รอนร้าวราน
ดูเลือนลาง จางจาก ผันพรากหนี
นับวันให้ ใจเหงา เศร้าฤดี
เอื้อนวจี มีถ้อย ร้อยรำพัน
จากไม่ลา ล้าแรง แสงเงาหม่น
คอยเหมือนคน แล้งใจ ไร้ความฝัน
เนิ่นนานผ่าน กานต์ดับ กับคืนวัน
รอยรักนั้น บั่นทอน รอนร้าวราน
ไม่รู้ใจ
"เดือนดาวพราวแสง เป็นแรงแห่งรัก"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
