ฉันยอมทนบ่นเพ้อละเมอหา
บอกต้นหญ้าฟ้าไกลให้รับเสียง
เอ่ยชื่อคนเคยอยู่เคยคู่เคียง
ไม่เคยเลี่ยงหน้าที่นี้สักครา
ไม่เคยลืมทรงจำถ้อยคำรัก
ยังสลักเสลาเบ้าใจไม่เสื่อมหนา
ถึงโรยร้างทนร้าวราน....น้ำท่วมตา
หมดปัญญาเรียกคืนยังยืนคอย
เป็นคนโง่เชื่อสนิทลุ่มพิษหลง
ไม่เคยปลงใจหนาว่าควรถอย
หรือเพราะเธอวาดหวังฟังนับร้อย
หรือเพราะด้อยค่าหนอรอทบทวน
ถามต้นหญ้าฟ้าฝนควรทนไหม
คนที่ไกลลับลาไม่มาหวน
คำตอบตรงคงไม่มีให้ชี้ชวน
เพราะในส่วนใจนี้มีเพียงเธอ....
บอกต้นหญ้าฟ้าไกลให้รับเสียง
เอ่ยชื่อคนเคยอยู่เคยคู่เคียง
ไม่เคยเลี่ยงหน้าที่นี้สักครา
ไม่เคยลืมทรงจำถ้อยคำรัก
ยังสลักเสลาเบ้าใจไม่เสื่อมหนา
ถึงโรยร้างทนร้าวราน....น้ำท่วมตา
หมดปัญญาเรียกคืนยังยืนคอย
เป็นคนโง่เชื่อสนิทลุ่มพิษหลง
ไม่เคยปลงใจหนาว่าควรถอย
หรือเพราะเธอวาดหวังฟังนับร้อย
หรือเพราะด้อยค่าหนอรอทบทวน
ถามต้นหญ้าฟ้าฝนควรทนไหม
คนที่ไกลลับลาไม่มาหวน
คำตอบตรงคงไม่มีให้ชี้ชวน
เพราะในส่วนใจนี้มีเพียงเธอ....
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
