เสียงหัวใจฝากถามความรู้สึก
ยามผลึกเวลาพาพ้นผ่าน
คิดถึงกันบ้างไหม...จากไปนาน
เป็นวันวานของกันหรือมั่นคง
ใจบางบางพลางอยู่คู่คนเจ็บ
คนที่เก็บ คนที่ปลื้ม ไม่ลืมหลง
ใจบางบางอ่อนแอแพ้และปลง
วอนลมส่งทุกยามความห่วงใย
แต่ที่รับกลับมาคือว้าเหว่
เหมือนคลื่นซัดถ่ายเทลมเห่ไหว
ถึงเซาะซัดหาดทรายสักเท่าไร
ก็มิอาจเคียงใกล้...ในความจริง
จึงไม่คิดหลอกตัวเองทำเก่งกล้า
เจรจากลัวยุ่งเลิกสุงสิง
หากชิดใกล้ไออบแอบซบอิง
แล้วทอดทิ้งเหมือนเดิมคงเริ่มท้อ
เสียงหัวใจจึงทักจากความเหงา
ยินคำทักแผ่วเบาบ้างไหมหนอ
ดอกรักยังผลิอวลนวลลออ
หรือหักช่อรอเน่าเหี่ยวเฉาตาย