ค น ล า อ ย่ า ง เ ธ อ..คงไม่รู้อะไร
ว่าคนที่มองแผ่นหลังคนเดินจากไป..มันหนักหนา
คนลาคงไม่เข้าใจ..ความทรมา
ว่าคนที่อยู่ข้างหลังต้องเสียน้ำตา..สักเท่าไร
คนที่บอกว่าตัวเอง..ไ ม่ ดี พ อ
คงไม่รู้ว่าคนที่เฝ้าต้องรอคนดีพอ..ช้ำแค่ไหน
คนอย่างฉันที่ถูกบอกลา..เพราะดีเกินไป
เจ็บรู้บ้างไหมที่ถูกคนไม่ดีพอทิ้งไป.ง่ายดาย
ค น ไ ร้ ใ จ ที่ ป ล่ อ ย มื อ กั น..แล้วจับมีคนอื่น
คงไม่ได้ยินเสียงสะอื้นของคนที่ถูกปล่อยมือ..ทั้งหลาย
คนที่ปฎิเสธคำว่ารักของคนที่พยายามบอก..แทบตาย
คงไม่รู้ล่ะซิว่าสุดท้าย..คนที่รักเธอน่ะ..ทั้งเจ็บ...ทั้งเสียใจ..ในความเย็นชา