โทรศัพท์แทนกายได้ยินเสียง
ส่งสำเนียงว่ารู้ฟังอยู่นั่น
คำจ๊ะจ๋าครับผมชมตอบกัน
รู้เร็วพลันห่างไกลใจส่งมา
แต่บางครั้งขอบเขตเหตุจำเป็น
มิได้เห็นได้ฟังครั้งโทรหา
ใช่แอบแฝงแกล้งอำทำปึ่งชา
เหตุเฉพาะหน้าปิดเสียงไว้ใช้ข้อความ
ด้วยงานมีที่ประชุมควบคุมอยู่
หลายคนรู้เบอร์โชว์ค่อยโทรถาม
สามสี่รายนั้นหนาปรากฏนาม
เสียงคนงามเข้ามาต่อว่าพลัน
ไม่อยากรับไม่อยากฟังชังแล้วนะ
คำจ๋าจ๊ะขาดหายท้ายความนั่น
แค่นี้หรือคนที่มีสัมพันธ์
มาจบกันโทรไม่รับจับประเด็น
ครั้งใดเราโทรหามาตามสาย
ตอบรับหายหดหู่อยากรู้เห็น
ไม่สบายไหมหนอขออย่าเป็น
ทั้งเช้าเย็นคอยหาว่าห่วงใย
ครั้นยามว่างบางช่วงหน่วงเวลา
ก็โทรหาอีกครั้งยังรับไหม
สวัสดีค่ะตอบคำจำขึ้นใจ
ด้วยหลงไหลเสียงหวานผ่านเบอร์โทร
แต่บัดนี้เงียบฉีมีห่างหาย
อยากจะขายโทรศัพท์รับโมโห
เสียดายภาพถ่ายมีที่ขึ้นโชว์
เริ่มเลโลคิดไปทำไงดี
ต้องเก็บไว้อยู่ต่อขอดูภาพ
เขาจะทราบไหมหนอไม่วอรี่
ไม่ยินเสียงเพียงรูปเก่าเท่าที่มี
เห็นแค่นี้สุขใจไหนมาเทียม.
นพ
10 มิ.ย.54