...เป็นอากาศที่ไร้ตัวมัวหมองเศร้า
ที่คอยเฝ้าเคียงข้างวางเสนอ
หวังแนบกายคล้ายเงาเข้าบำเรอ
สุดท้ายเธอปิดฉากฝากให้ตรม
...เป็นตะกอนตกค้างล้างไม่ออก
ตรอมทุกซอกอณูใจใส่ให้ขม
เถ้าเศษรักปักซากลากใจจม
ที่เทียวบ่มคือน้ำตามาเป็นเงา
...สิ้นทุกอย่างที่เคยฝันพลันสลาย
ถูกปิดตายมิเหลือแม้เยื่อเถา
ที่ติดอยู่คือรักพักใจเรา
เหลือเป็นเงาตกค้าง...ร้างทั้งใจ...
ตะวันฉาย
ที่คอยเฝ้าเคียงข้างวางเสนอ
หวังแนบกายคล้ายเงาเข้าบำเรอ
สุดท้ายเธอปิดฉากฝากให้ตรม
...เป็นตะกอนตกค้างล้างไม่ออก
ตรอมทุกซอกอณูใจใส่ให้ขม
เถ้าเศษรักปักซากลากใจจม
ที่เทียวบ่มคือน้ำตามาเป็นเงา
...สิ้นทุกอย่างที่เคยฝันพลันสลาย
ถูกปิดตายมิเหลือแม้เยื่อเถา
ที่ติดอยู่คือรักพักใจเรา
เหลือเป็นเงาตกค้าง...ร้างทั้งใจ...
ตะวันฉาย
ยามรักร้างห่างเหินเกินกว่าเศร้า
เหลือเพียงเงาตกค้างสร้างหวั่นไหว
อารมณ์นี้ร้อนเร่าเหมือนเผาไฟ
ยากจะดับลงไปในชั่วคราว
แต่..หัวใจเย็นยะเยือกถูกเสือกส่ง
สะท้านลงก้นบึ้งซึ่งความหนาว
ตัวแข็งขึงตรึงมั่นยังสั่นกราว
กระดูกร้าวคราวพรากรักจากไป
เหมือนร่างนี้จะแหลกแตกสลาย
ความมั่นหมายหมดมอดถอดแววใส
ยังคงอยู่เพียงร่างร้างหัวใจ
เงาอาลัยคลุมทับกับระทม.
เหลือเพียงเงาตกค้างสร้างหวั่นไหว
อารมณ์นี้ร้อนเร่าเหมือนเผาไฟ
ยากจะดับลงไปในชั่วคราว
แต่..หัวใจเย็นยะเยือกถูกเสือกส่ง
สะท้านลงก้นบึ้งซึ่งความหนาว
ตัวแข็งขึงตรึงมั่นยังสั่นกราว
กระดูกร้าวคราวพรากรักจากไป
เหมือนร่างนี้จะแหลกแตกสลาย
ความมั่นหมายหมดมอดถอดแววใส
ยังคงอยู่เพียงร่างร้างหัวใจ
เงาอาลัยคลุมทับกับระทม.
"บ้านริมโขง"