...รินระบายยามบ่ายจัด
กาแฟขมปี๋...ไม่มีที่เททิ้ง
เดินผ่านตรงนี้...สักนิด...เพื่อระบาย
นั่งลงที่เก่า
แล้วเริ่มเล่าเรื่องราวอันมีความหมาย
กับดอกไม้ในกระถางข้างกาย
แดดบ่ายอ่อนแรงแสงเรียว
โมกพวงดอกร่วงลงพื้น
กลบกลืนผืนหญ้าสีเขียว
บินปราดผ่านลอดกระหลอดเปรียว
โฉบเฉี่ยวกลุ่มก้อนกระท้อนเครือ
รินสายระบายสมอารมณ์ซัด
เริ่มระบัดเริงร่ายได้เหลือเชื่อ
กลอนสีซีดเริ่มสดมีรสเจือ
แค่หยุดเฝือฝนบ้างบางเวลา
...ลมกรรโชก
ฟ้าครึ้มทันควัน
เมฆดำลอยต่ำ ฝนจะตกในไม่ช้า...
....................//ดรีม
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
