ได้อ่านคำเธอเสกบนเมฆขาว
ใจฉันราววูปไหวใจซู่ซ่า
ดีใจนักรักเธอเสนอมา
รักยิ่งกว่าใครใครใต้ฟ้าคราม
ไม่ต้องพับแผ่นฟ้าเมฆมาผ่าน
ก็ได้อ่านอักษรใจให้วาบหวาม
พออ่านได้ใจชื้นระรื่นตาม
เธอบอกความในใจให้ฉันรู้
เธอก็เหงาฉันก็เหงาเฝ้าดูเมฆ
เธอเลยเสกความนัยให้ไปอยู่
บนก้อนเมฆเพื่อไหลให้ฉันดู
ต่างเป็นผู้ใจเหงาเข้าใจกัน
รับคำ"รัก"สลักไว้ที่ใจแล้ว
ใจเพริดแพร้วยิ่งนักรักคงมั่น
มิมีใครใจว่างห่างสัมพันธ์
เธอมีฉันแล้วหนอต่อนี้ไป