๐
ภาวนานอบน้อมพร้อมระลึก
จิตสำนึกเนตรนัยน์ไสวสว่าง
คุณมารดาค่าเกินประเมินวาง
ตั้งแต่ครั้นบอบบางจนปางวัย
๐
ดั่งคำพระท่านว่าหาใดเทียบ
เท่ากับเปรียบหยดหนึ่งน้ำนมใส
ป้อนปากเราคราวเกิดกำเนิดไป
เขาพงไพรใหญ่กว้างยังห่างอนันต์
๐
เฝ้าถนอมกล่อมนุ่มแลอุ้มยิ้ม
ป้อนลูกอิ่มอบอุ่นแม่หนุนฝัน
ปลอบประโลมทุกคราหากจาบัลย์
สองมือท่านมั่นทนมิบ่นเลย
๐
แม้นบางวันท่านเหนื่อยปวดเมื่อยล้า
ก็ซ่อนหน้าซ่อนเหน็บเก็บทำเฉย
ไม่ให้เห็นแววตาอ่อนล้าเอย
หวั่นลูกเอ๋ย..ของแม่ขี้แยตาม
๐
ท่านหวังยิ่งสิ่งใดทำให้ได้
จักหาให้ลูกตรงประสงค์ถาม
ส่งเสียสิ้นทุกมวลกระบวนความ
หวังลูกงามยามใหญ่ให้จำเริญ
๐
ยิ่งตระหนักยิ่งหนักในสำนึก
จิตระลึกเนตรไหลมิอายเขิน
คุณมารดายิ่งใหญ่หาใดเกิน
สรรเสริญ...หมดจินต์มิสิ้นเอย....