...ระเหระหกอกหักแนบตักแม่
คงมิมีใครแคร์คอยเสริมส่ง
น้ำตาเปื้อนแม่ป้ายให้หายตรม
ชำระร้าวคราวขมระทมทุกข์
อาจไม่เหลือใครใครในโลกนี้
แต่รู้เถิดยังมีคนชี้สุข
จะเหน็บหนาวกร้าวกร้านเรื่องรานรุก
ขอเพียงซุกอกอ้อนแม่ผ่อนพิษ
รักษาลมหายใจเอาไว้เถิด
มอบผู้ให้กำเนิดสงวนสิทธิ์
อย่าให้รักรุ่มร้อนมารอนริด
ลืมผู้สร้างชีวิตลิขิตชัด
ระหกระเหเร่ล้มซมซานเศร้า
ตรงตักเก่าก้มกราบปฏิบัติ
ก่อนไม่มีอ้อมกอดให้สอดรัด
ด้วยแม่พลัดพรากไกลไปเสียแล้ว...
.................มาแจมนะคะพี่หรั่ง พี่สล่าฯ...//ดรีม
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
