.jpg)
ตอนสามทุ่มตรงข้ามรามคำแหง
ฉันเคลือบแคลงสงสัยชายผู้หนึ่ง
เขาเข้ามาหานั้นฉันตะลึง
ชายลูกครึ่งคิ้วดำหุ่นสำอาง
ใจกล้ากล้ากลัวกลัวตัวเนื้อสั่น
เวลานั้นคนน้อยฉันถอยห่าง
หาคนช่วยดูเหมือนจะเลือนราง
ที่ก็ว่างทำไมมาใกล้เรา
ฉันรวบรวมความกล้าที่คว้าได้
ก้าวเข้าไปอีกนิดเกือบติดเขา
เป็นอะไรเป็นกันแต่สั่นเทา
พกมีดใส่กระเป๋าค่อยเบาใจ
เขาอมยิ้มชี้มากระดุมเสื้อ
ฉันหน้าแตกไม่เหลือเมื่อเขาไข-
ปริศนา"ของฉันพลัน"หมดไป
อยากร้องไห้เพราะอายขายหน้าจริง
--- สะเรเต ---
ปล.สงสารพี่เค๊าจังเลย หลังจากที่เห็น พี่เค๊าจะเป็นอย่างไร บ้างหนอ
ฉันเคลือบแคลงสงสัยชายผู้หนึ่ง
เขาเข้ามาหานั้นฉันตะลึง
ชายลูกครึ่งคิ้วดำหุ่นสำอาง
ใจกล้ากล้ากลัวกลัวตัวเนื้อสั่น
เวลานั้นคนน้อยฉันถอยห่าง
หาคนช่วยดูเหมือนจะเลือนราง
ที่ก็ว่างทำไมมาใกล้เรา
ฉันรวบรวมความกล้าที่คว้าได้
ก้าวเข้าไปอีกนิดเกือบติดเขา
เป็นอะไรเป็นกันแต่สั่นเทา
พกมีดใส่กระเป๋าค่อยเบาใจ
เขาอมยิ้มชี้มากระดุมเสื้อ
ฉันหน้าแตกไม่เหลือเมื่อเขาไข-
ปริศนา"ของฉันพลัน"หมดไป
อยากร้องไห้เพราะอายขายหน้าจริง
--- สะเรเต ---
ปล.สงสารพี่เค๊าจังเลย หลังจากที่เห็น พี่เค๊าจะเป็นอย่างไร บ้างหนอ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
