.jpg)
ไม่มีเหลือสิ่งใดให้ดูต่าง
ยามต้องห่างไกลกันเมื่อวันเหงา
เพียงแว่วคำอำลามาเบาเบา
นึกภาพเงาความหวานเคยจานเจือ
ไม่มีเลยความซึ้งรำพึงฝาก
ออกจากปากพราวพริ้มยิ้มรักเหลือ
คำออดอ้อนวอนชายตายเป็นเบือ
คลายความเชื่อเมื่อหวังพังทลาย
ให้รันทดหมดหลงนั่งลงเศร้า
น้ำตาเรารินร่วงทรวงสลาย
เจ็บช้ำรักที่จากฝากกับชาย
หลอมละลายคล้ายกรดราดรดใจ
อวยพรเธอด้วยเพียงเสียงละห้อย
แผ่วลมลอยจากจินต์สิ้นสงสัย
จากทั้งรักห่วงหาและอาลัย
เดินจากไปด้วยรู้ไม่คู่ควร
เหมือนภาพเธอเลือนรางลอยห่างหาย
เหมือนเสียดายยังวนบนกระสวน
เหมือนทะเลยังคร่ำพร่ำสำนวน
เหมือนลมป่วนกวนแท้..แลลับลา.
ยามต้องห่างไกลกันเมื่อวันเหงา
เพียงแว่วคำอำลามาเบาเบา
นึกภาพเงาความหวานเคยจานเจือ
ไม่มีเลยความซึ้งรำพึงฝาก
ออกจากปากพราวพริ้มยิ้มรักเหลือ
คำออดอ้อนวอนชายตายเป็นเบือ
คลายความเชื่อเมื่อหวังพังทลาย
ให้รันทดหมดหลงนั่งลงเศร้า
น้ำตาเรารินร่วงทรวงสลาย
เจ็บช้ำรักที่จากฝากกับชาย
หลอมละลายคล้ายกรดราดรดใจ
อวยพรเธอด้วยเพียงเสียงละห้อย
แผ่วลมลอยจากจินต์สิ้นสงสัย
จากทั้งรักห่วงหาและอาลัย
เดินจากไปด้วยรู้ไม่คู่ควร
เหมือนภาพเธอเลือนรางลอยห่างหาย
เหมือนเสียดายยังวนบนกระสวน
เหมือนทะเลยังคร่ำพร่ำสำนวน
เหมือนลมป่วนกวนแท้..แลลับลา.
"บ้านริมโขง"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
