[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[วลีลักษณา]

ปรารถนาลุล่วงสู่ห้วงกัปป์
ที่ลาลับดับผ่านสังขารเสี้ยว
พร้อมวิญญาณหาญขอวนรอเทียว
เข้าเกาะเกี่ยวเกี้ยวกุ้มกุมหัวใจ

ให้สานสายใยรักสมัครมั่น
มิไหวหวั่นครั่นคร้ามท่ามสมัย
จะกี่กัปป์ผ่านวนจงดลใจ
สองหทัยหมายมั่นรังสรรค์ปอง

จึงร้อยกานท์ผ่านมาสัญญารัก
ด้วยสมัครรักนี้ไม่มีสอง
เพียงหนึ่งนางสองใจใคร่ครอบครอง
ขอสนองเสนอนั้นดังฝันที

แม้จะรอต่อไปในภพชาติ
ที่ปรามาสหมายองค์อนงค์ศรี
ด้วยปราโมชโปรดด้วยช่วยพาที
ที่พึงมีส่งซึ้งถึงนงคราญ

ดั่งเรือน้อยลอยคว้างท่ามสมุทร
พายุฉุดดึงดับลับสังขาร
ดิ่งสู่ห้วงเหวหุบสมุทรนาน
แต่รอกาลพานพื้นคืนดังใจ

นิทรารอขอตั้งยังดวงจิต
ให้สถิตแต่นงไม่สงสัย
จะมั่นคอยรอยรักภักดิ์อาลัย
สถิตในกาลกัปป์นับนิรันดร์ ฯ



~* ปุถุชน ฅนธรรมดา *~

~*~ คลื่นอาวรณ์ ~*~

แม้จมลงห้วงสมุทรที่สุดลึก
ตกผลึกใต้ดานรอกาลผัน
ระลอกคลื่นตื่นคลั่งทั้งคืนวัน
คือรำพันพากย์พร้องละล่องริน

กี่ล้านลำคลื่นซบกรรทบหาด
ทุกรอยสาดวาดแฝงแรงถวิล
รายละลอกนานช้าคู่ฟ้าดิน
ไม่สุดสิ้นสิ่งหมายแม้วายปราณ

อณูรักแทรกตัวอยู่ทั่วทิศ
เรียงลิขิตวางลงแม้สงสาร
เวียนกี่รอบว่ายเวิ้งเถลิงวาร
ขอสมานเสมอหนึ่งที่พึงใจ

แม้มิอาจลุยฝ่าขอบฟ้ากว้าง
ทะเลขวางคั่นแดนสุดแคว้นไหน
อยู่ห่างหล้าฟ้าดิน ณ. ถิ่นใด
มิอาจขวางเยื่อใยที่ใจมี

**แม้จะรอต่อไปในภพชาติ
ที่ปรามาสหมายองค์อนงค์ศรี
ด้วยปราโมชโปรดด้วยช่วยพาที
ที่พึงมีส่งซึ้งถึงนงคราญ**

คำพี่ชายกล่าวย้ำจักจำมั่น
กี่รอบกาลเวียนผันกี่วันผ่าน
อุบัติกายกี่หนขอบนบาน
ให้พบพานพิศวาสทุกชาติไป

**ประพันธ์โดย คุณปุถุชน ฅนธรรมดา

วลีลักษณา
๗ มิถุนายน ๒๕๕๔