ได้รู้จักมักจี่พี่คนหนึ่ง
ทำงานซึ่งส่งรับกับข่าวสาร
มีลูกสองคล้องไว้ในดวงมาน
สามีท่านปราณวายตายปลิดปลง
เลี้ยงลูกด้วยป่วยกลุ้มเข้ารุมเร้า
ส่งเสียเข้ามหาลัยใฝ่ลุ่มหลง
คนโตจบพบงานการมั่นคง
คนเล็กลงแพทย์ศาสตร์ดั่งคาดจินต์
สี่ปีผ่านกาลลับกับข่าวร้าย
แทบวางวายมะเร็งตับจับแดดิ้น
ระยะสามตามเกาะเลาะชีวิน
แม่แทบสิ้นวิญญาณ์น่าเศร้าใจ
รักษาตามอาการเงินบานเบอะ
หมดไปเยอะหนี้ล้นทนไม่ไหว
ต้องเทียวส่งโรงหมอชะลอภัย
คีโมไปได้ทุกข์เหน็บเจ็บกายา
ที่ทนได้ไหวสู้อยู่เพื่อบุตร
ให้เร่งรุดพากเพียรเรียนศึกษา
สิ่งสุดท้ายหมายชมสมอุรา
ปริญญาพยาบาลก่อนท่านตาย
ลูกจึงขอต่อบุญให้คุณแม่
บวชชีแค่เจ็ดวันนั้นอาจหาย
ใช้กุศลผลกรรมนำผ่อนคลาย
แม่ชื่นกายปลื้มปิ่มอิ่มกมล
แต่เหตุการณ์พาลว่าน่าสังเวช
ด้วยมูลเหตุบุตรีที่สับสน
มิยอมสึกนึกหาทางหลุดพ้น
แม่พร่ำบ่นทนง้อก็ไม่ฟัง
สรรพทุกเหตุผลขนมาแจ้ง
ทั้งกันแสงโศกาเป็นบ้าหลัง
บุตรสุดแกร่งแข็งใจบอกไม่ยัง
แม่คลุ้มคลั่งหวังหมดสลดทรวง
น้ำตาหลั่งถั่งล้นจนเป็นสาย
แกฟุมฟายคล้ายบ้าดูน่าห่วง
เจ็บปวดแสบแปลบแท้ทั้งแดดวง
จะดับล่วงแล้วหนอแค่รอวัน
จะคิดเห็นเช่นไรให้ลำบาก
มันแสนยากหากเอ่ยอ้างไม่สร้างสรรค์
ได้แต่บอกออกไปเย็นไว้นั่น
เหตุอาจพลันผันแปรมีแต่ดี.....เฮ้อ
(ฟ้า) มารสุรา
ทำงานซึ่งส่งรับกับข่าวสาร
มีลูกสองคล้องไว้ในดวงมาน
สามีท่านปราณวายตายปลิดปลง
เลี้ยงลูกด้วยป่วยกลุ้มเข้ารุมเร้า
ส่งเสียเข้ามหาลัยใฝ่ลุ่มหลง
คนโตจบพบงานการมั่นคง
คนเล็กลงแพทย์ศาสตร์ดั่งคาดจินต์
สี่ปีผ่านกาลลับกับข่าวร้าย
แทบวางวายมะเร็งตับจับแดดิ้น
ระยะสามตามเกาะเลาะชีวิน
แม่แทบสิ้นวิญญาณ์น่าเศร้าใจ
รักษาตามอาการเงินบานเบอะ
หมดไปเยอะหนี้ล้นทนไม่ไหว
ต้องเทียวส่งโรงหมอชะลอภัย
คีโมไปได้ทุกข์เหน็บเจ็บกายา
ที่ทนได้ไหวสู้อยู่เพื่อบุตร
ให้เร่งรุดพากเพียรเรียนศึกษา
สิ่งสุดท้ายหมายชมสมอุรา
ปริญญาพยาบาลก่อนท่านตาย
ลูกจึงขอต่อบุญให้คุณแม่
บวชชีแค่เจ็ดวันนั้นอาจหาย
ใช้กุศลผลกรรมนำผ่อนคลาย
แม่ชื่นกายปลื้มปิ่มอิ่มกมล
แต่เหตุการณ์พาลว่าน่าสังเวช
ด้วยมูลเหตุบุตรีที่สับสน
มิยอมสึกนึกหาทางหลุดพ้น
แม่พร่ำบ่นทนง้อก็ไม่ฟัง
สรรพทุกเหตุผลขนมาแจ้ง
ทั้งกันแสงโศกาเป็นบ้าหลัง
บุตรสุดแกร่งแข็งใจบอกไม่ยัง
แม่คลุ้มคลั่งหวังหมดสลดทรวง
น้ำตาหลั่งถั่งล้นจนเป็นสาย
แกฟุมฟายคล้ายบ้าดูน่าห่วง
เจ็บปวดแสบแปลบแท้ทั้งแดดวง
จะดับล่วงแล้วหนอแค่รอวัน
จะคิดเห็นเช่นไรให้ลำบาก
มันแสนยากหากเอ่ยอ้างไม่สร้างสรรค์
ได้แต่บอกออกไปเย็นไว้นั่น
เหตุอาจพลันผันแปรมีแต่ดี.....เฮ้อ
(ฟ้า) มารสุรา