ใจยัง...ครวญหวนหาเมื่อคราห่าง
ใจยัง...คว้างลอยเคว้งวังเวงฝืน
ใจยัง...เจ็บเก็บงำทุกค่ำคืน
ใจยัง...รื้นหล่อเลี้ยงเพียงน้ำตา
ห่วงหา...ใครคนหนึ่งซึ่งหายจาก
ห่วงหา...มากเหลือเกินเขาเมินหน้า
ห่วงหา...อยู่อย่างนั้นทุกวันเวลา
ห่วงหา...ไปจนกว่าชีวาวาย
แม้ว่า...รู้ความในใจดวงนี้
แม้ว่า...มีสื่อถึงซึ่งความหมาย
แม้ว่า...ยังรักแน่มิแปรกลาย
แม้ว่า...ชายอ่านกลอนโปรดย้อนเยือน
ห่างไกล...กันเกินคำจะย้ำผ่าน
ห่างไกล...กาลเวลาจะพาเคลื่อน
ห่างไกล...ค่าแห่งภักดิ์จะตักเตือน
ห่างไกล...เกินเพลินเลื่อนเสมือนลืม
ดรีม
อยากบอกเธอไว้ ว่าใจมั่นคง
..................................................
......ไอลดาผกาวัลย์รำพันรื่น
...โปรยคะครื้น..น้อมดวงจิต.......ขนิษฐา
...สู่เส้นทางพร่างประภัสร์ของ..มัชฌิมา
...ดั่งวาจาผู้วิมุติ...พระพุทธองค์
.................................. ...
.. .....................................