[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ปุถุชน ฅนธรรมดา]

~*~ หนึ่งเดียว ~*~

แสนอนาถวาสนาช่างอาภัพ
อีกกี่กัปกี่กัลป์ต้องฝันหา
มีแต่เพียงภาพนิมิตตรึงติดตรา
ปรารถนาเปล่าร้างบนทางลวง

ไยพบแล้วพลัดพรากซ้ำซากนัก
สบความรักหวานซึ้งประหนึ่งสรวง
ทอดเส้นทางวางรองใจสองดวง
ได้ผ่านล่วงร่วมร้อยเพียงสร้อยกานท์

คำวิงวอนฟ้าดินพรหมอินทร์อ้าง
ใครหนึ่งวางด้วยจิตอธิษฐาน
ราวหมายปลิดเจตจินต์พรากวิญญาณ
รั้งดวงมานด้วยมือไปถือครอง

จนตาเนื้อมืดบอดตลอดช่วง
ตกสู่ห้วงวังวนอันหม่นหมอง
รอคอยกาลผ่านผันถึงวันปอง
ได้พ่วงพ้องภาพฝันสู่วันจริง

รอยอดีตขีดชาติให้พลาดช่วง
จนทั้งทรวงไร้สุขสูญทุกสิ่ง
สิ้นสุดแล้วฤๅรักให้พักพิง
สุดประวิงอาวรณ์ให้ผ่อนเพลา

เก็บสร้อยกานท์หวานหอมเอาย้อมจิต
พร้อมรูปรอยนิมิตผ่อนพิษเหงา
หลงอยู่ในภาพเลือนอันเหมือนเงา
คอยแนบเนาเนื้อทรวงแทรกดวงใจ

ต่อแต่นี้แม้คอยอีกร้อยชาติ
รอบชีวาตม์ขาดดับกัปสมัย
จะด้วยโทษทัณฑ์ท้นแต่หนใด
ขอผูกใจรั้งตรึงเพียงหนึ่งเดียว

วลีลักษณา
๖ มิถุนายน ๒๕๕๔

ปรารถนาลุล่วงสู่ห้วงกัปป์
ที่ลาลับดับผ่านสังขารเสี้ยว
พร้อมวิญญาณหาญขอวนรอเทียว
เข้าเกาะเกี่ยวเกี้ยวกุ้มกุมหัวใจ

ให้สานสายใยรักสมัครมั่น
มิไหวหวั่นครั่นคร้ามท่ามสมัย
จะกี่กัปป์ผ่านวนจงดลใจ
สองหทัยหมายมั่นรังสรรค์ปอง

จึงร้อยกานท์ผ่านมาสัญญารัก
ด้วยสมัครรักนี้ไม่มีสอง
เพียงหนึ่งนางสองใจใคร่ครอบครอง
ขอสนองเสนอนั้นดังฝันที

แม้จะรอต่อไปในภพชาติ
ที่ปรามาสหมายองค์อนงค์ศรี
ด้วยปราโมชโปรดด้วยช่วยพาที
ที่พึงมีส่งซึ้งถึงนงคราญ

ดั่งเรือน้อยลอยคว้างท่ามสมุทร
พายุฉุดดึงดับลับสังขาร
ดิ่งสู่ห้วงเหวหุบสมุทรนาน
แต่รอกาลพานพื้นคืนดังใจ

นิทรารอขอตั้งยังดวงจิต
ให้สถิตแต่นงไม่สงสัย
จะมั่นคอยรอยรักภักดิ์อาลัย
สถิตในกาลกัปป์นับนิรันดร์ ฯ



~* ปุถุชน ฅนธรรมดา *~