[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[วลีลักษณา]

อดีตชาติมาดหมายปรายปะสบ
แค่เพียงพบจบขาดสวาทเหิน-
ห่างรอยรักภักดิ์นี้ที่เผชิญ
สิ้นทางเดินเพลินยลจำนนยอม

แม้ชาตินี้มีรักภักดิ์อีกหน
ก็จำทนจนใจด้วยไม่พร้อม
ทางแห่งเราเหงาจิตให้ติดตรอม
ถึงถนอมรักไว้ไม่เสื่อมคลาย

ขอบนบานผ่านฟ้าสักคราหน
โปรดจงดลมนตร์ขลังดังมานใฝ่
ขอสบรักหนักนวลเป็นตรวนทัย
ตราบต่อไปชั่วกัปป์นับนิรันดร์

จึงตั้งจิตสัตยาอธิษฐาน
ที่บนบานผ่านถ้อยร้อยเรียงนั้น
แม้นชาตินี้ยังมิสบใช่จบกัน
ภพหน้านั้นพลันถึงยังตรึงตรา

ขอสองใจใฝ่สานสมานรัก
ด้วยตระหนักรักซึ้งคนึงหา
ยังมั่นคงตรงแน่วแก้วกานดา
แม้เพลาผ่านล่วงยังห่วงใย

ฟ้าจงดลยลเจ้าให้เคล้าเคียง
เทพไท้เพี้ยงสงสารข้าฯ ขานไข
ถ้อยจำนรรจ์ผ่านกาลมานานไกล
ขอจงได้สบรักที่ภักดิ์ที

ข้าคอยรอต่อไปอีกร้อยชาติ
ขอปรามาสเพียงองค์อนงค์ฺศรี
ให้แช่มชื่นรื่นรมย์สมฤดี
ดังพาทีทุกชาติไม่คลาดครา ฯ



~* ปุถุชน ฅนธรรมดา *~

~*~ หนึ่งเดียว ~*~

แสนอนาถวาสนาช่างอาภัพ
อีกกี่กัปกี่กัลป์ต้องฝันหา
มีแต่เพียงภาพนิมิตตรึงติดตรา
ปรารถนาเปล่าร้างบนทางลวง

ไยพบแล้วพลัดพรากซ้ำซากนัก
สบความรักหวานซึ้งประหนึ่งสรวง
ทอดเส้นทางวางรองใจสองดวง
ได้ผ่านล่วงร่วมร้อยเพียงสร้อยกานท์

คำวิงวอนฟ้าดินพรหมอินทร์อ้าง
ใครหนึ่งวางด้วยจิตอธิษฐาน
ราวหมายปลิดเจตจินต์พรากวิญญาณ
รั้งดวงมานด้วยมือไปถือครอง

จนตาเนื้อมืดบอดตลอดช่วง
ตกสู่ห้วงวังวนอันหม่นหมอง
รอคอยกาลผ่านผันถึงวันปอง
ได้พ่วงพ้องภาพฝันสู่วันจริง

รอยอดีตขีดชาติให้พลาดช่วง
จนทั้งทรวงไร้สุขสูญทุกสิ่ง
สิ้นสุดแล้วฤๅรักให้พักพิง
สุดประวิงอาวรณ์ให้ผ่อนเพลา

เก็บสร้อยกานท์หวานหอมเอาย้อมจิต
พร้อมรูปรอยนิมิตผ่อนพิษเหงา
หลงอยู่ในภาพเลือนอันเหมือนเงา
คอยแนบเนาเนื้อทรวงแทรกดวงใจ

ต่อแต่นี้แม้คอยอีกร้อยชาติ
รอบชีวาตม์ขาดดับกัปสมัย
จะด้วยโทษทัณฑ์ท้นแต่หนใด
ขอผูกใจรั้งตรึงเพียงหนึ่งเดียว

วลีลักษณา
๖ มิถุนายน ๒๕๕๔