“เขามาตัดหน้า แทบบ้าคลั่งตาย”
เขาสูงกันย่อท้อ ฉันใด
มาล่าหาทันใคร เช่นนั้น
ตัดมุหลู่หัวใจ ยอมพ่าย
หน้าหม่นทนคนคั้น ขุ่นคล้องใจคราง
แทบทางวางขวากแร้ ว สะหนาม
บ้าบิ่นรังบุกตาม สู่เสี้ยน
คลั่งคลานฉีกเนื้อดาม แผลเด่น
ตายป่นชนว่าเพี้ยน ผิดต้องคนตรง ฯ
“อยากเป็นที่รัก ของใครสักคน”
อยากกู่ร้องก้องหล้าให้ฟ้ารู้
เป็นเสียงพรากจากผู้ พ่ายอยู่หลัง
ที่ทนทุกข์คลุกเครียดความเกลียดชัง
รักเปลี่ยนรื่นชื่นหวัง เป็นพังภินท์
ของที่หายร้ายดียังมีพบ
ใครจะคิดติดกลบซบใจหิน
สักนิดน้อยคอยหาน้ำตาริน
คนทมิฬอย่าหมางผู้ค้างคอย ฯ
พรายม่าน
สันทราย
๐๖.๐๖.๕๔
“หรือโลกสร้างวางงามด้วยความช้ำ”
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
