[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[วลีลักษณา]

คำบัญชาฟ้าสั่งยั้งทางรัก
มอบใจภักดิ์เพียงเธอเพ้อฝันใฝ่
ฟ้าลิขิตขัดขวางเส้นทางใจ
บอกฤทัยทุกหน...อดทนรอ

จะเฝ้าคอยเคียงคุ่อยู่เคียงข้าง
ฟ้าเปิดทางเธอฉันทุกวันขอ
แม้ทางมืดมัวหม่นมิบ่นท้อ
รักที่ก่อหล่อหลอม.....จำยอมคอย

มองดอกหญ้าคราใดให้อิจฉา
ดินเคียงใกล้กายา...มิเศร้าสร้อย
แต่ตัวเรารอไปใจเลื่อนลอย
คนบุญน้อย....น้อมรับกับระทม

--- สะเรเต ---

แวะมาซบดอกหญ้า....อิอิ

ไยให้พบผูกพันธ์แล้วผันห่าง
แยกเส้นทางหวานชื่น..จนขื่นขม
รักมาร้างจางคลายดั่งสายลม
ได้ภิรมย์เพียงครู่มิอยู่คง

มิกล่าวโทษโกรธแค้นแม้แสนช้ำ
ขอเก็บงำกลางจิตด้วยพิษสง
รสรักเคยฉ่ำหวานเมื่อรานลง
ก็ปลิดปลงแล้วสิ้นทั้งวิญญาณ

ต่อแต่นี้หนทางที่ข้างหน้า
จักฝืนฝ่าไปทั้งที่สังขาร
มีแต่รอยบาดแผลทั้งแดดาน
ตราบสิ้นปราณแหลกป่นลงบนดิน

ดอกหญ้าก็ช้ำ อิๆ

เฝ้าแอบรอ  เพียงพี่  มิมีห่าง
แต่หนทาง  ยาวไกล  ใจถวิล
น้ำตาน้อง  นองหน้า  เป็นอาจิณ
ร่วงโรยริน   หมื่นหยด  แทบหมดใจ

ยังเฝ้ารอ  คอยพี่  ที่ตรงนี้
หนึ่งวจี  พาพร่ำ  ร่ำหวั่นไหว
กลัวต้องเก้อ  แม้รอ   วันต่อไป
ด้วยสายใย  ให้ห่าง  ร้างรักเอย

พระอาทิตย์อัสดง

ผ่านคืนผันวันวนอยู่โลก
ย่ำทางโศกนานช้าจนชาเฉย
จวบยินบทร้อยร่ำพี่ย้ำเปรย
จนคุ้นเคยน้ำคำที่พร่ำวอน

แล้วไยหนอทิ้งห่างให้หมางจิต
ฤๅลิขิตให้รักราวปักศร
เสียบอกแล้วหักคาให้อาวรณ์
ก่อนตัดรอนอาลัยสิ้นใยดี