...แก้วขาวพวงร่วงพื้นดื่นระดาษ
ขาวผุดผาดสะอาดหอมพยอมเผย
เคล้ากลิ่นคล้ายนุชนวลเคยหวลเชย
ยามสายลมรำเพยยิ่งยวนยล
ดึกยังด่ำดื่มดอกยั่วหยอกเย้า
เพียงแผ่วเบาบอบบางก็คว้างหล่น
กลีบฉ่ำชื้นช้ำชอกกระฉอกปน
เปื้อนน้ำค้างกลางเวหนที่หม่นคลุม
จันทร์ทอแสงสีอ่อนสะท้อนทาบ
ช่างเอิบอาบอุ่นไอดุจไฟสุม
หนาวเนื้อนอกหากในใจร้อนรุม
ผวากุมกลุ่มแก้วแว่วเสียงนาง
จุมพิศลงตรงกลางระหว่างช่อ
เพียรพนอกลีบไหวมิให้ห่าง
สดับล้วนกลิ่นไอมิให้จาง
จวบอุษาเริ่มสางจึงลางเลือน...
...................//ทอฝัน
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
