ร่วมปล่อยฝันให้พ้น..พันธนา

เพียงแค่เดินมาได้ไม่กี่ก้าว
หนทางยาวทอดไกลในเบื้องหน้า
เห็นความหวังเธอแล้วในแววตา
หากเธอ..ล้า..พักบ้างทางยังไกล

ยามน้ำค้างพร่างพรมห่มราวป่า
เธอเหน็บหนาวเหว่ว้าใต้ฟ้าไหน
จงมองดาวพราวพริบระยิบไกล
คือหัวใจของฉันกำนัลมา

บนหนทางลำบาก ทุกข์ ยากไร้
ถ้าเธอกลัวแล้วไซร์..ใครจะกล้า
ถ้าเธอถอยต่อไปใครจะพา
ให้ผู้กล้าคนต่อไปใด้เดินตาม

อาจจะมีเซบ้างในบางครั้ง
ที่เธอพลั้งเลาะเรียบเหยียบขวากหนาม
เธออ่อนล้าท้อลงทุกโมงยาม
อาจมีเสียงไถ่ถาม...ว่าทำไม

ใต้แสงแห่งตะวันอันเจิดจ้า
เธอมีค่าแค่แสงแห่งเทียนไข
คืนเดือนหงายแจ่มจ้าปลายฟ้าไกล
คือหิงห้อยวูบไหวใต้แสงจันทร์

เธอเคยเจ็บเคยร้าวเคยหนาวร้อน
ถูกผลักไสไล่ต้อนจนกร่อนฝัน
เคยโหยหามีไหมเป็นใครกัน
มาต่อฝันเติมไฟใครสักคน

มาปลอบใจในบางวันที่ฝันร้าย
มาคลี่คลายบางวันอันสับสน
มาเติมไฟใกล้ดับให้กลับโชน
มาปล่อยฝันให้พ้น..พันธนา...