.jpg)
เธอก็เตรียมเสียมากหลากหลายอย่าง
ที่แรมทางห่างไกลจากใจหญิง
เพียง “หัวใจ” เท่านั้น อันที่จริง
อย่างอื่นทิ้งไว้บ้านสำราญองค์
ปล่อยหัวใจไปค้างในต่างถิ่น
ให้มันชินกลิ่นสาปสางอย่างประสงค์
เก็บไว้ในอกตนเริ่มหม่นลง
ไม่มั่นคงไม่สงสาร..ทรมานมัน
กายเริ่มล้า ตาฝ้าฟาง อย่างท้อแท้
หัวใจแม่เลยเผ่นเป็นสมัน
อยู่ไม่ได้กายเหี่ยวต้องเกี่ยวพัน
หัวใจนั้นรู้ดี...หนีแรมรอน
ไม่ต้องตามเขาไป...ให้เฝ้าบ้าน !
เก็บอาการให้อยู่คู่สมร
ปล่อยหัวใจสุขบ้างตามทางจร
สิบปีย้อนคืนหา...ไม่ว่ากัน(นะ)
ที่แรมทางห่างไกลจากใจหญิง
เพียง “หัวใจ” เท่านั้น อันที่จริง
อย่างอื่นทิ้งไว้บ้านสำราญองค์
ปล่อยหัวใจไปค้างในต่างถิ่น
ให้มันชินกลิ่นสาปสางอย่างประสงค์
เก็บไว้ในอกตนเริ่มหม่นลง
ไม่มั่นคงไม่สงสาร..ทรมานมัน
กายเริ่มล้า ตาฝ้าฟาง อย่างท้อแท้
หัวใจแม่เลยเผ่นเป็นสมัน
อยู่ไม่ได้กายเหี่ยวต้องเกี่ยวพัน
หัวใจนั้นรู้ดี...หนีแรมรอน
ไม่ต้องตามเขาไป...ให้เฝ้าบ้าน !
เก็บอาการให้อยู่คู่สมร
ปล่อยหัวใจสุขบ้างตามทางจร
สิบปีย้อนคืนหา...ไม่ว่ากัน(นะ)
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
