"ยามตาย"
ยามต้องตายชีวาฟ้าลิขิต
เหมือนฟ้าปลิดชีพลงปลงสังขาร
มิอาจหลีกมิอาจหลบจำพบพาน
เมื่อคราวกาลมาถึงพึงสังวรณ์
จะดีร้ายชายหญิงจำทิ้งร่าง
ปล่อยกายอย่างวางไปเหมือนไม้ขอน
ไร้วิญญาณพาลให้ได้ลงนอน
วิญาณจรจากกายต้องวายชน
เมื่อยามตายวายปราณพานให้คิด
ก่อนดับจิตใคร่ครวญชวนฝึกฝน
ทำความดีเรื่อยไปใส่ตัวตน
ยามเป็นคนเร่งฝึกได้นึกตรอง
ทั้งทรัพย์สินเงินตราหาเท่าไหร่
ยามตายไปไม่อาจสามารถจ้อง
จำจากไปแค่ร่างอย่างที่มอง
สินเงินทองจำทิ้งทั้งหญิงชาย
สล่าผิน