คืนฟ้าหลัว...มัวเมฆ...วิเวกแว่ว
รำพึงแผ่ว...ผสม...สายลมพร่าง
ประหนึ่งเพียง...เคียงเคล้า...อย่างเบาบาง
จันทร์ลดแสง...แฝงร่าง...อย่างบางเบา
มวลเมฆา...พาฝน...หล่นกระหน่ำ
จวบดึกดื่น...คืนค่ำ...ย้ำรอยเหงา
แห้งเหือดแล้ว...น้ำฟ้า...ซาบรรเทา
แต่น้ำใน...ตาเรา...ยังร่วงริน
วอนลมโรย...โชยพัด...สะบัดย้อน
ถึงหนึ่งใคร...ในกลอน...อาทรถวิล
ยังสัตย์ซื่อ...ถือรัก...ปักชีวิน
มิคลายคลอน...อ้อนลิ้น...เถลไกล
แม้จันทร์หลบ...กลบกาย... ณ ปลายฟ้า
แสงแห่งจิน-...ตนา...ย่อมพาใกล้
จะบิดเบือน...บดบัง...ด้วยชังใคร
แต่มิอาจ...พรากใจ...ไปจากกัน...
........................//ทอฝัน
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
