...รอตอบ...
ก็เพียงนี้แหละหนอที่รอตอบ
ความรักมอบเต็มทรวงยังหน่วงหนัก
ไยให้รอทรมานเนิ่นนานนัก
ดวงใจภักดิ์อยู่แบบคนแอบรอ
หวังเสมอเธอกลับจะรับขวัญ
หวังสัมพันธ์เหมือนเดิมคอยเติมต่อ
หวังต่อถ้อยร้อยเรียงก็เพียงพอ
คนแอบรอขอมอบคำขอบคุณ
ชาวบ้านกลอนไทย... ขอต้อนรับ คุณ “วลีลักษณา” ด้วยความยินดียิ่ง ครับ
อ้าว ที่แท้เป็นเพื่อนสมาชิกเก่าของเราเองนี่นา
ถ้างั้นก็ขอต้อนรับกลับบ้านกลอนไทยของเรา นะครับ
สายใย
...มาตอบ...
อยู่สุดหล้าฟ้าห่างคล้ายต่างภพ
เวียนบรรจบรอบกรรมจึงนำหนุน
ด้วยดวงจิตมั่นสร้างร่วมทางบุญ
ให้ได้จุนเจือกันมั่นในรัก......วลีลักษณา
สวัสดีค่ะ คุณสายใย
ขอบคุณสำหรับความอบอุ่นอันเสมอต้นเสมอปลายนะคะ ขอถือโอกาสนี้สวัสดีเพื่อนๆ ทุกท่านไว้ ณ. ที่นี้ด้วยนะคะ
๏ เพราะรักซ้อนย้อนยอกจึงชอกช้ำ
หรือรอยกรรมหมายผลาญให้ราญ, หัก
ดับอาวรณ์ด้วยรอช่างท้อนัก
คือสลักรักซึ้งปักตรึงจินต์
๏ แม้ช่วงภพสบพ้องหมายคล้องเกี่ยว
ทุกส่วนเสี้ยวเกลียวใจมอบให้สิ้น
รอจนร่าง-ร่างนี้ไร้ชีวิน
ยังถวิลจักคอยบนรอยทาง
๏ จะมั่นรักภักดีถึงที่สุด
เกินใครหยุดฉุดได้เกินใครขวาง
จะกี่ภพกี่ชาติสวาท, วาง-
แทบบาทนาง-นางนี้มิมิคลาย
๏ แม้รักซ้อนซ่อนงำอาจช้ำหมอง
ยังหมายปองคล้องจิตมิคิดหน่าย
แม้รอยกรรมทำพลาดสวาท, วาย
เกิดกี่ครั้งยังหมายมิคลายเลือน๚ะ๛.......คุณ Victoriasecret
หรือรอยกรรมหมายผลาญให้ราญ, หัก
ดับอาวรณ์ด้วยรอช่างท้อนัก
คือสลักรักซึ้งปักตรึงจินต์
๏ แม้ช่วงภพสบพ้องหมายคล้องเกี่ยว
ทุกส่วนเสี้ยวเกลียวใจมอบให้สิ้น
รอจนร่าง-ร่างนี้ไร้ชีวิน
ยังถวิลจักคอยบนรอยทาง
๏ จะมั่นรักภักดีถึงที่สุด
เกินใครหยุดฉุดได้เกินใครขวาง
จะกี่ภพกี่ชาติสวาท, วาง-
แทบบาทนาง-นางนี้มิมิคลาย
๏ แม้รักซ้อนซ่อนงำอาจช้ำหมอง
ยังหมายปองคล้องจิตมิคิดหน่าย
แม้รอยกรรมทำพลาดสวาท, วาย
เกิดกี่ครั้งยังหมายมิคลายเลือน๚ะ๛.......คุณ Victoriasecret
...ร้อยคำพจน์หยดแต้มแซมอักษร
กลั่นเป็นกลอนอ้อนมาพาเป็นเพื่อน
จะวันนี้หรือวันหน้ากี่ลาเตือน
มิอาจเคลื่อนเลื่อนลอยกลอยไมตรี
...สัมผัสหายคล้ายว่าน้ำตาตก
ขอหยิบยก ผ้าเช็ดให้ ไม่หน่ายหนี
อัสสุชลหล่นแต้ม...แก้มในที
ให้รู้ว่ายังมีฉัน...กับวันรอ
...หวังคำพ้อต่อคำถ้อยคอยเสนอ
มาบำเรอยามหม่นปนบ้างหนอ
ถึงห่างไปใจคอย..รอยพะนอ
กลับคืนทอรอกลับประดับใจ
...แม้มีสิทธิ์เพียงแอบแนบอักษร
เคล้าอาทรมาบ้างยามหวั่นไหว
คิดถึงนะ คิดถีง ยังตรึงใน
แม้ฤทัยได้แต่รอ...มิท้อเลย......คุณตะวันฉาย
กลั่นเป็นกลอนอ้อนมาพาเป็นเพื่อน
จะวันนี้หรือวันหน้ากี่ลาเตือน
มิอาจเคลื่อนเลื่อนลอยกลอยไมตรี
...สัมผัสหายคล้ายว่าน้ำตาตก
ขอหยิบยก ผ้าเช็ดให้ ไม่หน่ายหนี
อัสสุชลหล่นแต้ม...แก้มในที
ให้รู้ว่ายังมีฉัน...กับวันรอ
...หวังคำพ้อต่อคำถ้อยคอยเสนอ
มาบำเรอยามหม่นปนบ้างหนอ
ถึงห่างไปใจคอย..รอยพะนอ
กลับคืนทอรอกลับประดับใจ
...แม้มีสิทธิ์เพียงแอบแนบอักษร
เคล้าอาทรมาบ้างยามหวั่นไหว
คิดถึงนะ คิดถีง ยังตรึงใน
แม้ฤทัยได้แต่รอ...มิท้อเลย......คุณตะวันฉาย
แม้เนิ่นนานผ่านผันเดือนวันคล้อย
ยังเฝ้าคอยความนัยของใครเผย
หวังไมตรีอบอุ่นอันคุ้นเคย
จะเฉลยมูลเหตุเจตนา......วลีลักษณา
ยังเฝ้าคอยความนัยของใครเผย
หวังไมตรีอบอุ่นอันคุ้นเคย
จะเฉลยมูลเหตุเจตนา......วลีลักษณา
หวังนิยามความรักเพียงอิงแอบ
หวังเพียงแนบส่งใจฝากไปหา
หวังเพียงน้อยเก็บร้อยภาพมายา
หวังเพียงว่าเธอนั้นจะเห็นใจ
แอบวาดไว้กับหวังที่เลอะเลือน
แอบคอยเตือนอย่าเสนอจนสงสาร
แอบมองเขาแล้วไม่เห็นจะทรมาน
แอบรอเสียเนิ่นนานกาลพ้นไป
ก็ความรักมักเป็นเช่นนี้หนอ
ที่เฝ้ารอก็ต้องรอสิ้นสงสัย
เขาไม่รักก็ไม่บอกรู้กันไป
ไม่รู้ใจกั๊กทำไมพิกลคน......คุณmercury
รอคอยมาเนิ่นนานจนผ่านคล้อย
คงสิ้นรอยอาลัยไร้เหตุผล
จึงห่างหายคล้ายฝันอันมืดมน
มิรู้ต้นรู้ปลายเมื่อหน่ายกัน.......วลีลักษณา
ขอบคุณมากนะคะสำหรับบทกลอนไพเราะของทุกท่าน
หวังเพียงแนบส่งใจฝากไปหา
หวังเพียงน้อยเก็บร้อยภาพมายา
หวังเพียงว่าเธอนั้นจะเห็นใจ
แอบวาดไว้กับหวังที่เลอะเลือน
แอบคอยเตือนอย่าเสนอจนสงสาร
แอบมองเขาแล้วไม่เห็นจะทรมาน
แอบรอเสียเนิ่นนานกาลพ้นไป
ก็ความรักมักเป็นเช่นนี้หนอ
ที่เฝ้ารอก็ต้องรอสิ้นสงสัย
เขาไม่รักก็ไม่บอกรู้กันไป
ไม่รู้ใจกั๊กทำไมพิกลคน......คุณmercury
รอคอยมาเนิ่นนานจนผ่านคล้อย
คงสิ้นรอยอาลัยไร้เหตุผล
จึงห่างหายคล้ายฝันอันมืดมน
มิรู้ต้นรู้ปลายเมื่อหน่ายกัน.......วลีลักษณา
ขอบคุณมากนะคะสำหรับบทกลอนไพเราะของทุกท่าน
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
